#De Dagdenkers

De Dagdenkers: De reizende wereld van de kermis

door
Peter-Vincent Schuld
Als klein kind zat ik
voor de ramen te kijken
als ‘s-avonds en
‘s-nachts de
kermiswagens de stad in
reden. Hoe kan het
anders, het was in
Tilburg met haar enorm
grote kermis.
Talloze vrachtwagens
met bijzondere
uitklapbare bouwsels,
bijna allemaal
bijzondere transporten.
Ze reden de stad in om
daar met hun chauffeurs
en man en macht hun
attracties op te zetten.
Bijzondere voertuigen,
bijzondere mensen. Ik
ging als kind vaak
kijken als ze de kermis
aan het opbouwen waren.
Jaren later, toen ik
Tilburg en Nederland al
lang en breed verlaten
had kwam ik ieder jaar
toch even terug om te
kijken.  En als ik rond
de kermisperiode in
Tilburg verbleef, bleef
ik dat kind dat bij dag,
nacht en avond door die
ramen keek.
Het bijzondere
schouwspel van het in de
stad trekken. In
vrachtwagens waarvan de
vorige eigenaar nog net
te lezen was onder de
rijkelijk
overgeschilderde
carrosserie.
Ik heb de wagens en
attracties groter en
grote zien worden,
spectaculairder en
spectaculairder. Mijn
zwak voor de kermis, het
bonte schouwspel van
kleuren, geuren en
geluiden, ergens maakt
dat bij mij een stuk
melancholie los. Is het
niet romantisch om van
plaats naar plaats te
rijden?
Ja, naast de romantiek
is het een hard bestaan.
Hoge pachtprijzen
betalen, nog maar de
vraag of de exploitant
iets verdient en bovenal
bikkelhard werken zowel
voor de uitbaters als
het seizoenspersoneel
dat de attractie telkens
moet opbouwen.
Ergens, dat Boheemse,
die niet in een hokje of
huis passende mensen….
ergens stelen ze toch
mijn hart.
Ondanks die gore
pislucht die ooit ik
moest ruiken, 35 jaar
terug die kwam zetten
uit de oplegger van een
oude DAF-vrachtwagen
waar de prijzen die
werden weggegeven werden
opgeslagen.
De kermis in Tilburg.
Het is jaren, maar dan
ook jaren geleden
geleden dat ik deze
fotografeerde,  nog op
diafilm.
De Kermis in Tilburg,
ook dit jaar ben ik weer
in Tilburg. Ik heb het
opbouwen en het de stad
intrekken overgeslagen
en gemist. Dit jaar zal
ik er niet lang
vertoeven.
Drukte en
mensenmenigten zijn niet
meer aan mij besteed.
Maar er bekruipt mij
altijd een triest gevoel
als de laatste avond is
ingezet en de
kermisexploitanten zijn
langzaam aan al bezig om
hun attractie weer in te
pakken en af te breken.
Bloedend hart.
Maar net zoals de
kermisexploitanten is
dat Boheemse niet uit
mij weg te slaan.
Wat is de volgende
bestemming?

Dank je wel lieve
mensen van de
lichtjes, de
geluiden en de
kleuren. dank je wel
om me even mee te
nemen in jullie
reizend bestaan op
de plek waar ik
jullie trof, in
Tilburg of elders.

De Dagdenkers: De reizende wereld van de kermis

Brexit: Het kan alle kanten uit, maar

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *