Nederlands 
NAVO-Top te Brussel: Waarom Polen wel de 2% voor defensie-uitgaven haalt en in Europa een eigen koers vaart
NAVO-Top te Brussel: Waarom Polen wel de 2% voor defensie-uitgaven haalt en in Europa een eigen koers vaart
door Peter-Vincent Schuld
Voor de ingezetenen van Nederland is vrijheid de normaalste zaak van de wereld.
We kunnen hier zoveel 4 en 5 mei herdenkingen houden als we willen. Als de de kransen (tegen het vandalisme !!!) zijn weggehaald en daags erna de laatste bekertjes met bier op de bevrijdingsfestivals zijn genuttigd en iedereen keert huiswaarts, zijn de meesten
al weer vergeten dat onze vrijheden helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn.
Daar zijn mensen voor gesneuveld, vermoord, gemarteld en onderdrukt. Hier in het eigen Nederland.
In landen zoals Polen is dat een heel ander verhaal. Tot voor een drietal decennia terug was Polen een land dat aanhoudend onder bezetting te lijden heeft gehad. Niet alleen door Nazi-Duitsland dat Polen bezette en liet lijden onder de meest verschrikkelijke wandaden.
In de 19e eeuw was Polen verdeeld over drie staten, te weten Rusland, Pruisen en Oostenrijk.
De hedendaagse scepsis van de Polen ten opzichte van Rusland heeft niet alleen te maken met het huidig Rusland, de historie van de Sovjet-dominantie, maar in de beleving van de Polen, die in tegenstelling tot inwoners van het westen van Europa wel een groot historisch besef hebben en dus gaat de angst voor de Russen maar ook de Duitsers (Pruisen) reeds tot eeuwen terug. Tijden waarin Polen een opgedeeld werd in drie delen onder respectievelijk Pruisisch, Russisch en Oostenrijks bestuur. Napoleon voerde oorlog tegen Pruisen, won en maakte het “Pruisisch” deel van Polen, even eenvoudig uitgelegd, tot het Hertogdom Warschau, wat in feite een satellietstaat werd van Frankrijk.
Rusland was en bleef de erfvijand, zeker na de bloedige slag bij Raclawice en Warschau, waarbij in 1794 een Pools patriottisch leger oorlog voerde tegen de Russische bezetter. Een leger dat bestond uit voornamelijk boeren die gewapend met zeisen de Russen aan aantal fikse nederlagen bezorgde. Echter tegen de overmacht van Russen waren de Polen uiteindelijk niet bestand en na de nederlaag bij Kosciuczko moest er gecapituleerd worden en werd Polen verdeeld onder de Russen, Pruisen en Oostenrijkers.
De Polen zagen Napoleon als een soort van bevrijder, maar ook hieraan kwam een eind. Ongeveer zo’n 100.000 Polen gingen dienen in het Grande Armee van Napoleon, maar lieten het leven op de diverse slagvelden. In 1813 trok Rusland Polen weer binnen, stuitte op weinig weerstand, en het Hertogdom was ten einde.
In 1815 op het Congres van Wenen werd Polen weer verdeeld onder de Russen (60 %), de Pruisen (15 %) en de Oostenrijkers (25 %). In het woelige jaar 1830 waarin Nederland het huidig België verloor brak er de novemberrevolutie uit die vooral in het Russisch deel van Polen bloedig werd neergeslagen. Aanstichters werden geëxecuteerd dan wel verbannen naar Siberië.
Polen werd het beperkte zelfbestuur ontnomen dat zij van de Russen hadden gekregen en ieder verzet kon rekenen op een bloedige repressie. Pas in 1918 hervond Polen de onafhankelijkheid die al snel werd gehypothekeerd naar eerst door Nazi-Duitsland onder de voet te zijn gelopen en om daarna als satellietstaat van Moskou binnen het Warschaupact te fungeren dat uiteindelijk gebroken werd door 1 man en zijn aanhangers, vakbondsvoorman Lech Walesa en zijn Solidarinosc in Gdansk (Danzig).
Na de val van het communisme is er voor de Polen voor het eerst een langere periode van vrijheid en zelfbestuur aangebroken en dat laten zij zich door niemand meer afnemen.
Lidmaatschap van de NAVO lag daarom dan ook voor de hand, wie Polen aanvalt, valt alle andere lidstaten van de NAVO aan.
Polen beseft dat het in haar eentje dus zonder lidmaatschap van de NAVO en zonder lidmaatschap van de EU kwetsbaar is voor overheersingen, maar Polen laat zich tegelijkertijd en zeker niet door de EU de les spellen. het hier summier beschreven Poolse verleden verklaart waarom.
Of het nu de Poolse boeren patriotten waren, of de Poolse divisies die Nederland mee hielpen te bevrijden, Poolse militairen zijn redelijk vechtlustig als het er op aankomt.
Met het Polen binnen de NAVO heb je een assertieve partner waarvan de krijgsmacht niet bij het eerste schot met de staat tussen de benen zich gewonnen geeft en is dus bij uitstek geschikt om moeilijke missies uit te voeren. De Poolse politiek is zich van deze feiten zeer bewust en geeft telkenmale rekenschap van het historisch bewustzijn van het land dat onafhankelijkheid en vrijheid niet vanzelfsprekend zijn.
De Polen hebben geen enkele trek meer in overheersing door een andere staat en dat vertaalt zich onder meer in committering binnen de NAVO en het op peil houden van de uitgaven voor defensie. Polen ziet vanuit haar beleving met lede ogen aan hoe Rusland in Oekraïne haar territoriale aanspraken laat gelden, maar Polen heeft binnen haar grenzen nog een zorg. Die zorg heet Kaliningrad, een Russische enclave geklemd tussen Polen en Litouwen beter bekend als Königsberg (Pruisisch-Duits), Krolewiec (Pools) of Keningsberg in het Jiddisch.
met inbegrip van ballistische raketten. Polen deelt haar territoriale zorgen met buurland Litouwen dat ook de 2% norm voor defensie-uitgaven haalt.
Het is ook daarom dat er met regelmaat op grote schaal geoefend wordt door de NAVO op Pools grondgebied. Polen is voor de NAVO en voor de VS een sleutelstaat in haar oostelijke defensie. De Polen houden dus voortdurend rekening met territoriale oprispingen van Rusland.
foto © Peter-Vincent Schuld
Maar hoe zit het dan met de positie van Polen in de Europese Unie. waarom wil Polen onder geen enkel beding een massale influx van (moslim)immigranten.
foto © Peter-Vincent Schuld
Polen en de Polen zien een influx van andere culturen als een aanslag op hun eigen cultureel erfgoed waar ze zolang voor hebben moeten vechten en accepteren zoals gezegd geen enkele dominante oprisping meer van(uit) welke invloedssfeer dan ook. De Polen zien met lede ogen aan hoe het westen van Europa kampt met migratie- en integratieproblemen en wensen dit soort toestanden buiten de deur houden.
Polen is in de tijd dat het lid is geworden van de NAVO één van de trouwste bondgenoten geworden, zowel politiek als militair. Zoals gezegd Poolse militairen zijn goed getraind, moedig en vastberaden, kortom uiterst toegewijd. Die toewijding kennen we al uit de tijd toen Poolse divisies betrokken waren bij de bevrijding van Nederland en waar een substantieel aantal militairen het leven liet voor de vrijheid in Nederland, iets waar we net al over spraken.
Wie de geschiedenis niet kent noch begrijpt van Polen mist een belangrijke schakel in wetenschap over de NAVO-veiligheidspolitiek.
