door Peter-Vincent Schuld

Al een aantal dagen lang wordt België in de greep gehouden van de tot op heden
onvindbare militair Jurgen Conings, die zich tegen de overheid, de politiek en
de viroloog Marc van Ranst gekeerd heeft. Het is spijtig dat uw redacteur op dit
moment niet in België is. Een actie als deze zien we slechts zelden of nooit.
Wat opvalt is dat we een aanpak gelijk deze ook niet hebben gezien na de
aanslagen in Parijs en Brussel plus Zaventem. Het is en blijft wat speculeren
over het hoe en waarom op 1 man met zoveel manschappen jacht wordt gemaakt.

Europa

We zien een enorme ontplooiing van veiligheidstroepen: de Belgische Federale
politie, inclusief haar anti-terreur-eenheid DSU met gepantserde voertuigen, tal
van lokale politiekorpsen die versterking zijn komen leveren, paracommando’s van
het Belgisch leger inclusief eveneens  zware gepantserde voertuigen, we zien de
Belgische militaire politie die in deze eerder een “begeleidende taak” heeft.
Dan zien we dat formeel art. 42 lid 7 van het verdrag betreffende de Europese
Unie wordt toegepast, alsmede het Benelux Politie Verdrag, dat er voor heeft
kunnen zorgen dat ook de anti-terreureenheden van de Nederlandse Nationale
Politie (DSI) en een Nederlandse politiehelikopter, de Duitse Bundespolizei met
haar antiterreureenheid GSG-9 en naar verluidt ook Luxemburgse
antiterreur-eenheden van de Luxemburgse Nationale politie aantraden. Wie de
amateurbeelden die de ronde doen, van de situatie goed heeft bestudeerd
ontwaarde ook de aanwezigheid van minimaal 1 voertuig van de Amerikaanse
militaire politie (Military Police) , verbonden aan de in Duitsland gelegerde
Amerikaanse troepen met Duits kenteken. Zulks is mogelijk binnen de
NAVO-afspraken.

Levend en zonder “kleerscheuren“

“De primaire bedoeling moet natuurlijk zijn om Conings levend in
handen te krijgen, immers waarheidsvinding over het hoe en waarom kan alleen
maar geschieden als de man levend in handen komt van de autoriteiten. Deze
situatie is uiterst wrang. Conings staat afgebeeld op foto’s in uniform van de
Belgische militaire politie. Conings heeft missies volbracht in Bosnië, Kosovo,
Irak, Libanon en Afghanistan. De man is wapeninstructeur en had toegang tot de
wapenkamers in Leopoldsburg.

Mocht Conings onverhoopt sneuvelen dan is de kans redelijk groot Conings een
icoon zal worden voor vele Belgen die dat land van vandaag niet meer accepteren.
Verdere escalatie ligt dan op het loer.

Sniping and stashing

Conings zou scherpschutter zijn. Het is niet bekend of hij nu beschikt over over
lange afstandsgeweren. Het is evenmin voor 100% zeker op Conings zich nog wel
ophoudt in het gebied.

Mocht Conings inderdaad zich nog in de omgeving ophouden, dan is de man gelet op
zijn training in staat om dagen tot weken lang onder de radar te blijven. U moet
zich dus voorstellen dat de man getraind in om ongedetecteerd achter de
vijandelijke linies te blijven. Hem is niet alleen geleerd wat de technieken
zijn om achter de linies te blijven maar ook wat de technieken zijn om
“vijandelijke troepen” te omzeilen het moeilijk detecteerbare te detecteren.
Conings kent het systeem en de drills. Belgische militairen in actieve  dienst,
en zeker zij die de nodige missies hebben uitgevoerd zijn “plantrekkers”. Gewend
om onder moeilijke omstandigheden hun job uit te voeren met een minimum aan
middelen waarbij het echt aankomt op de persoonlijke skills die hen tot
elitesoldaten maakt die je op een moeilijke klus kunt uitsturen.

Het is heel goed mogelijk dat Conings in het natuurpark de Hoge Kempen “stash
plaatsen” heeft aangelegd. Dat zijn moeilijk detecteerbare plaatsen waarin
bijvoorbeeld, wapens, explosieven of voeding of materialen verstopt zijn waarmee
een militair zich aan detectie kan onttrekken.

Politiek

Er is helaas één ongelukkige en
bijkomende reden dat Belgische militairen in operatie over bovenmatige
kwaliteiten beschikken. Die reden is terug te vinden in de politiek. Belgische
militairen zijn helaas gewend dat te krijgen dat ze voor de uitvoering echt
nodig hebben. Scepsis jegens de Belgische politiek is alom gekend binnen de
Belgische defensie en niet in de laatste plaats dat de ministerspost “defensie”
vaak wordt opgeëist door de (Franstalige) socialisten die erg bedreven zijn in
“mooi weer spelen” naar de buitenkant maar intern hun achterwerk met defensie
afvegen. Belgische militairen zijn goed niet dankzij de politieke ondersteuning
maar ondanks de politieke ondersteuning.

PTSS

Het behoeft geen betoog dat militairen en andere operatives die in dit
soort van crisisgebieden hebben gewerkt de kans lopen om een spreekwoordelijke
tik van de molen op te lopen. Zeker als ze “thuiskomen” in een samenleving die
politiek vaak haaks staat op de situaties waarin ze operaties hebben uitgevoerd.

In dit geval is de kans groot dat er sprake is van PTSS, en post traumatische
stressstoornis die zich heeft versneld door maatschappelijke ontwikkelingen in
onze samenleving met inbegrip van en corona-crisis.

Operatives die op buitenlandse militaire missies in crisisgebieden hebben gewerkt
vinden vaak geen enkel gehoor en begrip voor wat zij in deze omstandigheden
hebben beleefd. U moet u voorstellen dat binnen de “rules of engagement” , zeg
maar het juridisch kader waarbinnen er missies uitgevoerd worden er natuurlijk
sprake is van een vijandbeeld. Immers je bent niet op missie om water naar de
zee te dragen of louter om het verkeer te regelen.

Het contrast tussen eigen samenleving en in den vreemde
Je
hebt te maken en dit met name in Irak en Afghanistan met geweld waarvan de
oorsprong ligt in een religie, in deze de islam, die zich ook bij ons in Europa
niet altijd even vriendelijk presenteert en zorgt voor toch een bepaalde
splijting binnen de samenleving over hoe om te gaan met deze religie. Het
vijandbeeld kan op een zeker moment in die mate een vorm aannemen dat iedereen
die deze religie aanhangt of politiek in bescherming neemt wordt gezien als
“vijand”.

Het is ook een wat schizofrene situatie dat iemand op missie gestuurd wordt om
terroristen te bekampen en in eigen land geconfronteerd wordt met mensen die er
een schier identieke ideologie er op nahouden zonder militaire aanpak met
gevolg. Die problemen zijn er gewoon feitelijk .

Dat het vaak niet gedurfd wordt om ze te benoemen dat betrokken lieden die
gedragingen vertonen die maatschappij ondermijnend zijn , worden vaak toch wat
met fluwelen handschoenen aangepakt door de politiek uit angst voor escalatie of
uit angst om het predicaat van “racistisch” opgeplakt te krijgen .

Dat neemt evenwel niet weg dat ieder van ons ook een eigen verantwoordelijkheid
heeft en dat we binnen de democratische rechtsstaat met elkaar op inhoud het
debat aangaan en niet overgaan tot het gebruik van geweld zoals dat mogelijk in
het hoofd van Conings thans afspeelt.

Maar het strekt tot de aanbeveling dat we binnen de democratische rechtsstaat met
elkaar op inhoud het debat aangaan en niet overgaan tot het gebruik van geweld
maar ook niet elke kritiek meteen afdoen als extreemrechts waarmee het debat al
in de kiem gesmoord is zonder dat er wederzijdse denkprocessen op gang kunnen
komen zoals dat in Denemarken, nota bene door de sociaaldemocraten, wel tot
stand is gebracht.

Inlichtingendienst

Conings stond al enige tijd op het netvlies van de Algemene Dienst
Inlichtingen en Veiligheid (ADIV) van Defensie of in Belgische militaire kringen
vaker SGR genoemd, naar de Franstalige verkorte benaming van deze militaire
inlichtingen en veiligheidsdienst. Naar verluidt heeft SGR Conings pas in 2019
in het vizier gekregen. Als dat waar is ,dan is dat wat rijkelijk laat en is er
ook geen tussenweg bewandeld kunnen worden. Immers het betreft hier een man die
met gevaar voor eigen leven de Belgische staat gediend heeft en klaarblijkelijk
hulp nodig heeft door hetgeen hem in oorlogsgebied ten deel is gevallen.

Hulp

Dus, gelet op het aantal missies dat Conings achter de rug had kan het niet
anders zijn dat in een vroeger stadium Conings tekenen vertoonde van
moeilijkheden in relatie tot missies versus terugkeer in de “thuismaatschappij”.
De Belgische defensie kent een heel goed opvangnet met uiterst bekwame mensen om
deze problematiek en frustraties te herkennen. De expert bij uitstek is Eric
Desoir, verbonden aan de Belgische strijdkrachten. Hij weet als geen ander de
pijnpunten bij militairen te signaleren en  bovendien wat nog veel belangrijker
is, Eric Desoir is zelf militair en spreekt de taal van de mensen uit het veld,
kent het militaire jargon en herkent direct onderliggende frustraties of
trauma’s.

Hoe het dan op dit moment zover heeft kunnen komen is en blijft vooralsnog
een raadsel. Er is in Coning niet “iets” geknakt, Conings lijkt bij voortduring
geknakt en heeft, onder voorbehoud van dat ik de nieuwsberichten goed
interpreteer zijn heil proberen te vinden in allerlei clubs van een bedenkelijk
allooi, is vervolgens verder geradicaliseerd en zo op de lijst gekomen van het
OCAD, het Belgisch Orgaan voor de coördinatie en de analyse van de dreiging.
Conings schijnen interne disciplinaire maatregelen te zijn opgelegd, maar waar
was het kattebelletje naar de het team van Eric Desoir dan? Ik zeg niet dat deze
er misschien niet is geweest, maar de beeldvorming is ontstaan dat de man een
“lone wolf” binnen defensie is kunnen worden. Mocht dat waar zijn dan is het
kwaad al geschied.

Maar waarom is de man dan in de tussentijd niet benaderd en bestempeld als een
gevaar voor zichzelf en voor anderen? Dan had er een de-escalerend traject
ingezet kunnen worden. Men mag niet vergeten dat dit een man is die de Belgische
samenleving heeft gediend en daardoor in de knel geraakt is. Falende
communicatie tussen de diensten? Je zou het haast geloven.

Huisvader versus Rambo

De partner van Conings  zegt in de Belgische media zich niet te herkennen in het
beeld dat van Conings neergezet wordt. Dat is volstrekt logisch. Het is niet
zelden de onregelmatigheid en de missies die er voor zorgen dat relaties binnen
defensie op de klippen lopen.De beste operatives zijn in regel hele toegewijde
partners in de huiselijke omgeving. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. In het
boek de Blauwe Leger, van Bert Bommels uit de jaren 80 van de vorige eeuw werden
dit doort van operatives al omschreven als “huisvadertypes”.

Wapenzot en de reguliere Belgische bevolking

Collega’s van Conings spreken over een “wapenzot”. Dat kan in de praktijk
twee dingen betekenen. Of een professionele technische of operationele 
fascinatie voor wapens of een fascinatie voor het toepassen van wapens in om het
even welke omstandigheid. Gelet op het feit dat Conings er thans een duidelijk
omschreven vijandsbeeld er op nahoudt, keert hij zich niet tegen de bevolking,
maar tegen de staat, figuren en maatschappelijke ontwikkelingen die in zijn ogen
zijn land ondermijnen en waartegen hij in verzet komt ongeacht de consequenties.
Voor zover ik het kan inschatten, onder dat duidelijk voorbehoud, is het risico
gering dat hij burgers buiten zijn vijandsbeeld zal meenemen in zijn eventuele
“rampage”.

In oorlog met zichzelf

Conings heeft zo de verklaringen van de Belgische autoriteiten luiden een
afscheidsbrief geschreven, wat eigenlijk betekent dat hij in zijn beleving zijn
leven aanstonds ziet eindigen en de waarde van zijn leven heeft geminimaliseerd.
Hij is de kazerne in Leopoldsburg uitgereden met de nodige wapens. Zijn auto is
teruggevonden en bleek vier raketwerpers te bevatten. Niet echt het ideale
materiaal om je snel, wendbaar, onhoorbaar en onzichtbaar door de bossen te
kunnen begeven. Hoe groter en hoe zwaarder de bepakking des te meer de
wendbaarheid vermindert. Het feit dat de Belgische Explosieven Opruimingsdienst
DOVO “on site” is zou erop kunnen duiden dat Conings in het bezit is van
explosieven al dan niet zelf gefabriceerd, waarbij we dan over zogeheten IED’s
(geïmproviseerde explosieven) spreken die hij tot ontploffing zou kunnen brengen
als Conings bemerkt dat er een confrontatie nakende is. Dit zou mede de
grootschalige inzet van zwaar gepantserde voertuigen van leger en politie 
verklaren. Het is nog maar zeer de vraag of hij een confrontatie wil aangaan met
zijn militaire makkers. Dat de paracommando’s zijn ingezet heeft mogelijks
eerder een de-escalerend effect op Conings dan een escalerend effect, immers het
zijn ook zijn “maten” die naar hem op zoek zijn zoals hij dit zou kunnen beleven
waarbij de kans op slachtoffers bij een confrontatie met zijn collega’s een wat
lagere kans heeft op een fatale afloop dan wanneer hij geconfronteerd wordt met
de politie.

In de beleving van Conings zou hij dat kunnen opvatten dat er een “search and
rescue” operatie gaande is vanuit het leger en in een mogelijke beleving zit
houdende “mijn makkers komen mij hier uithalen”.

Maar iemand die op Facebook reeds publiekelijk aangeeft manu militari aan een
aantal zaken een einde te willen stellen geeft daarmee ook een zwakte weer.
Immers de vijand schakel je bij voorkeur uit via het verrassingseffect en dus
niet als de hele wereld al op de hoogte is.

Dit alles zijn aanwijzingen dat de man mogelijk echt psychisch ziek is in zijn
hoofd.

Al deze feiten op een rijtje gezet begint het er op te lijken dat de mate van
toerekeningsvatbaarheid daalt en dat de man echt eerder hulp nodig heeft.

Van Ranst

De rector van de KU Leuven heeft de in relatie tot de zaak Conings laten
weten dat wetenschap altijd in alle vrijheid moet kunnen plaatsvinden. Van Ranst
is wetenschapper.  Echter van Ranst beperkte zich niet tot zijn hoedanigheid van
wetenschapper, hij nam tevens de rol aan van een belerend politicus en dacht via
de media het publiek te kunnen bespelen. Het geval Van Ranst en zijn uitlatingen
zijn helemaal niet zo onschuldig als dat ze nu voorgespiegeld worden. De persoon
Van Ranst met inbegrip van het poneren van zijn denkbeelden hebben België
verscheurd, gepolariseerd en Van Ranst is, hoe je het ook went of keert een
gevaar voor de stabiliteit van België en daarmee de democratische rechtsstaat.
Dat gezegd hebbende is dat voor derden geen vrijbrief om Van Ranst wat aan te
doen, integendeel.

Ook na het bekend worden van de dreiging zwelgt Van Ranst in zelfoverschatting en
misplaatste arrogantie. Op de redactie waar wij Van Ranst niet zo serieus nemen
ging direct al de grap rond “Zou van Ranst al een kogelvrij mondmasker hebben?”.

Van Ranst bespeelde, geoefend en wel, de publieke opinie en de angst
waarbij hij zonder enig democratisch mandaat via het woord vrijheidsbeperkingen
propageerde op een dogmatische wijze die zijn gelijke niet kent. Daarmee wek je
de woede van een deel van de bevolking. Is Van Ranst niet teveel aan het woord
gelaten en door de media opgevoerd? Zijn de Belgische en Nederlandse media niet
onvoldoende kritisch geweest op de uitlatingen van Van Ranst. Ik vind van wel,
mij baserende op hetgeen ik van hem gehoord en gezien heb en vervolgens ter
meting langs de meetlat van sociale realiteit, sociale behoefte, volksaard en
burgerrechten heb gelegd. Spreekwoordelijk gezegd, slaat de meetlat op tilt.

rechts-extremisme

Als Conings al een monster zou zijn, iets wat ik betwist, dan hebben Van
Ranst, de politiek en voornamelijk de Belgische media dan dit vermeende monster
niet zelf gecreëerd? De Belgische politiek en de Belgische autoriteiten kunnen
wel proberen om alles af te doen als rechts-extremisme maar ook dat is sec geen
uitgemaakte zaak.

Er wordt vlakaf gesteld dat het een zaak van rechts-extremisme zou betreffen
zonder enige inhoudelijke of forensisch-psychologische duiding. Hier begaan
zowel de autoriteiten, de politiek als de media een grove fout door slechts het
makkelijke eetbare deel te vertellen waar nog wel het een en ander op af te
dingen valt.

Zelfs al zou de Conings er vermeend rechts-extremistisch gedachtegoed er op
na zijn gaan houden, dan nog is het geen uitgemaakte zaak dat zijn huidig gedrag
1 op 1 een voortvloeisel daarvan is. Conings is thans al veroordeeld zonder dat
een rechter zich in alle onafhankelijkheid over de zaak heeft kunnen buigen op
basis van psychiatrische rapporten, eventuele processen-verbaal en
ambtsberichten.

Autoriteiten, politiek en media moeten goed beseffen dat zij middels
“kort-door-de-bocht” statements en berichtgeving meer mensen die zeer kritisch
staan tegenover de overheid verder de illegaliteit in drukken in plaats van een
debat aan te gaan over de daadwerkelijke definities die het gedrag van Conings
feitelijk omschrijven. Als journalisten hebben wij aan waarheidsvinding te doen
en niet klakkeloos iedereen napraten.

Verkeerde aanwending van het woord racisme

We horen in de media en in commentaren met regelmaat het woord “racisme” in
relatie tot Conings voorbij komen. Ook dat is geen uitgemaakte zaak. Iemand die
zich keert tegen tegen een bepaalde invasieve religie die contrair staat op het
Belgisch religieus erfgoed en als deze religie de facto de islam, duidelijk
leidt tot een verandering van het openbare leven en daar invloed op heeft en
zelfs contrair staat op het Belgische sociaal-cultureel-religieus erfgoed, dan
richt de afkeer zich tegen de aanhangers van deze religie en haar instituten
ongeacht de nationaliteit.

Zijn woede zal wellicht nog groter zijn als het een bekeerde Belg zou betreffen,
die hij de facto beschouwt als een verrader. Ras of etniciteit speelt een
ondergeschikte rol, als het al een rol speelt en dus is het onjuist om met de
wetenschap die we nu hebben hem reeds als een racist te weg te zetten en hem
hiertoe publiekelijk te veroordelen.

De afkeer is au fond niet tegen een ras of etniciteit gekeerd maar tegen een
religie annex ideologie. Dat is een wezenlijk verschil.

Ik verwijs hiervoor naar de tijd van de koude oorlog waarin het communisme
terecht voor staatsvijand nr. 1 werd gehouden.

Virus versus kogels

U moet goed beseffen dat operatives die in oorlogsgebieden hebben gewerkt,
letterlijk de kogels om de oren vlogen waarbij de kans om feitelijk en (fataal)
getroffen te worden vele malen groter is dan het omkomen door corona. Als we
kijken naar het aantal militairen dat tijdens operaties is omgekomen en dat
omrekenen in verhouding tot het aantal mensen dat dodelijk getroffen is door het
virus dan is de uitkomst helder. Het is niet uitgesloten, wat zeg ik, zelfs
aannemelijk , dat er een hoop militairen zijn die stellen “een hele
samenleving op zijn kop voor een virus terwijl bij ons de kogels om de oren
vlogen en we maten hebben zien omkomen”, waar hebben jullie het in godsnaam
over?“

Het contrast tussen een oorlogsgebied en een samenleving die uit het niets
op zijn kop wordt gezet kan niet groter zijn. Je kunt dit alleen maar begrijpen
als je zelf weet hoe een oorlog ruikt en voelt en ik kan u verzekeren, dat is
geen pretje.

Belgische politiek is op zijn minst zelf medeverantwoordelijk

De Belgische politiek en maatschappelijke organisaties hebben er nogal snel een
handje van om mensen die Europese normen en waarden aanhangen en beschermen en
die in hun ogen een afkalving ondervinden van de vrije en open samenleving weg
te zetten als extreemrechts.

Die term werd al volop gebezigd gedurende de coronacrisis en de criticasters van
de rigide aanpak door het ontnemen van burgervrijheden. Een ieder die zich als
criticaster publiekelijk uit wordt in België “afgeserveerd” als extreemrechts,
wat natuurlijk niet het geval is. Helaas vormen de Belgische politiek, bepaalde
maatschappelijke drukkingsorganisaties en voor een aanzienlijk deel ook de media
een vicieuze cirkel van napraters zonder eigen mening of durf om een afwijkende
mening er op na te houden.

Hierdoor is een situatie ontstaan die haaks staat op de grondwet in woord en
gedachte en blijven daadwerkelijke rechts-extremisten buiten schot omdat zij
opgaan in de mist die tot stand gebracht is door actoren in deze vicieuze
cirkel.

Zelfs het wetenschappelijk debat over de definitie van rechts-extremisme wordt
zodoende in de kiem gesmoord en dat is een gevaarlijk gegeven voor de veiligheid
van Europa, de veiligheid van de Belgische staat en dus de democratische
rechtsstaat. Het zorgt voor meer frustraties onder de bevolking die uiteindelijk
wel eens kunnen gaan leiden tot extremistische gedragingen.

Met conclusie:

Begrijpt u nu waar in de Nederlandse krijgsmacht de alom gebezigde term
nukubu’s
(nutteloze kutburgers)
vandaan komt?