Beschouwing: Corona? Klimaat? Elektrische auto’s? Het geld is op maar het gas niet!

door Peter-Vincent Schuld

Vandaag deel 2 van het tweeluik over dat ondanks de corona-crisis het verhaal over het klimaat en energie niet van tafel is.

Serieuze koersschommelingen bij Tesla? Wie heeft er nog geld voor een mooi vorm gegeven voertuig op elektriciteit doelmatigheid? De verkopen kelderen. Maar even eerlijk zijn, reeds voor de corona-crisis stonden de oplaadpalen van Tesla er vaak al ongebruikt bij. Hageltje nieuw.

Dat geldt voor Nederland, ik nam het waar in België en ik heb mij eens een aantal uren achter elkaar opgehouden bij een winkelcentrum in het Spaanse Murcia, waar een hele resem van die palen staan. Ik zag geen Tesla komen en ik zag geen Tesla gaan. Voor alle duidelijkheid dat was vóór de lockdown!

Waar zag ik wel een Tesla? Geparkeerd voor het gebouw van de de coöperatieve energiemaatschappij in het Spaanse Albatera, van waaruit wij verslag doen over Spanje dat door deze crisis als één van de zwaarst getroffen landen geldt. We zagen Een “directieauto” met een symbolisch karakter.

Met een economische schade van ongekende omvang is het een zeer realistische vraag of mensen en bedrijven weldra nog  wel geld hebben om een qua aanschaf duurder voertuig te kopen.

De benzineprijs aan de pomp is fiks gekelderd, maar ondanks dat dit wellicht een tijdelijk fenomeen is, speelt dit wel mee in de psychologie van de consument.

Maar is wat we met de ogen denken te zien feitelijk? Ja er waren en zijn koersschommelingen bij Tesla, maar als er elektrisch gereden wordt heeft Tesla wel een technologische voorsprong op haar concurrenten, zeker wat betreft doelmatigheid van haar voertuigen.

Ondanks dat de bank Credit Suisse haar negativiteit over het aandeel ten faveure van het aandeel heeft bijgesteld is Tesla niet het merk voertuig dat als een “Opel Astra” in ieders garage terechtkomt.

Er is nog een andere belangrijke vraag met betrekking tot “schoon” elektrisch rijden

Krijgen bedrijven nog wel makkelijk een leasing op een wagenpark of particulieren een lening op een enkel voertuig? Meer als vroeger hebben de financieringsmaatschappijen de plicht om hun klanten tegen een enorme schuldenlast te beschermen. Moeten wij van de overheid ook niet eisen dat zij niet massaal schuldpapieren gaat uitgeven om toch maar tegen elke prijs de groene agenda van de Europese Commissie te kunnen volgen? Een agenda waarvoor het Europees Parlement intussen ook al haar goedkeuring aan heeft gegeven.

Ja het Europees Parlement heeft midden in de corona-crisis  groen licht gegeven voor de voorgestelde Green Deal van de Europese Commissie. Hoe zat het ook al weer? De Europese Commissie heeft het recht van initiatief. Dat betekent dat zij wetsvoorstellen kan maken die door het Europees Parlement en de Raad van staats- en regeringsleiders geaccordeerd moet worden.

De plannen voor de Green Deal worden meegenomen in de onderhandelingen voor de meerjarenbegroting die komende donderdag 23 april a.s. op de agenda staat van de Europese top via videoconferentie. Opnieuw stelt zich de vraag of het bespreken en behandelen van deze zware en ingrijpende beslissingen wel doorgang moeten vinden in een crisis waarbij waarin een persoonlijk “bilateraaltje” onmogelijk is.

Even terug naar de harde realiteit. Iedere euro kun je maar één keer uitgeven. Geldt ook voor een geleende euro voor een elektrische auto. We leven in een tijd waarin zowel veel mensenlevens als wel de economie totaal vernield zijn.

De bevolking heeft op het moment wel iets anders aan haar hoofd dan het klimaat. Of het terecht is dat we ons even geen zorgen maken om onze leefomgeving is een ander verhaal, maar we worden wel weer even met twee voeten hard op grond gezet.

Iedere regering die er nu nog aan denkt om burgers en bedrijfsleven extra voor het klimaat te belasten of er mee te belasten pleegt politieke zelfmoord.

De klimaatactivisten lachen nu in hun vuistje. Geen luchtvaart, veel minder wegverkeer en bedrijven liggen of lagen plat. Kortom de economie ligt op zijn gat. Ik zie ze nu al op diverse sociale media al gniffelend “koning kraaien”. Is dit geen vorm van pure activistische en politieke lijkenpikkerij op de slachtoffers van de pandemie en de gevolgslachtoffers van de economische crisis? Realisten wordt wel eens een gebrek aan empathie verweten. Of dat zo is valt te betwijfelen, echter wat wel vast staat is dat de “deugmens” er ook wat van kan, maar dan op een achterbakse en geniepige wijze.

De concrete megalomane voorstellen en ingrijpende maatregelen om het klimaat te beschermen dienen voorlopig even in de kast opgeborgen te worden en sommigen daarvan zullen vergaan onder het stof om er nimmer weer uit te komen.

Het is het minste advies dat wij de Europese lidstaten, de Europese Commissie maar ook lagere overheden als de gemeente Amsterdam moeten meegeven.

Symboolpolitiek met prijskaartje lastens de burger en het bedrijfsleven kan wel eens op een heel klein draagvlak onder de bevolking rekenen. Voor wie dient de politiek zich in te zetten? Hoe was het ook al weer? Inderdaad in het belang van de bevolking. Niet meer dan dat. Over de invulling van dat belang kunnen we democratisch nog wel eens van gedachten wisselen, maar laten we vooral geen Holle Bolle Gijs spelen in de vorm van “Schuldpapier hier, Schuldpapier hier, dank je wel, graag in biljetten van 100, 200 en 500 euro.

Holle Bolle Gijs uit de Efteling. Was hij niet de grondlegger van de realistische circulaire economie? Oud papier heeft immers een economische waarde. Het werd en wordt op een leuke en verantwoorde manier gebracht. Een beschaafde manier van met je leefomgeving om te gaan betekent nog geen groene doctrine, laat staan groene dogma’s.

Deze verschrikkelijke crisis biedt echter wel kansen om middels gezond verstand en nadenken tot oplossingen te komen voor lastige vraagstukken. Even geen holle irreële woorden en kreten over een wereld die over 50 jaar vergaat. Het geblaat is in stukken geslagen door een virus dat heden zowat de hele wereld heeft gemuteerd.

Nee, de wereld is niet maakbaar. Ja, moeder natuur corrigeert altijd. Moeder natuur die wel erg op de proef gesteld wordt. In de strijd voor het klimaat bedenkt men biomassacentrales waarvan men er in Nederland er 300 stuks wil realiseren. Dat is mooi, maar er moet wel hout voor gekapt worden. Hout van bomen die CO2 afvangen, bomen die op CO2 leven. Hout dat vervolgens weer getransporteerd moet worden, ook van elders ter wereld, naar Nederland en België. 

Maar ook in Nederland wordt hout gegenereerd via dochtermaatschappijen van het door de Nederlandse regering verzelfstandigde Staatsbosbeheer. Immers deze organisatie moet haar eigen broek ophouden.

Zeg ik dat we de leefomgeving maar moeten laten stikken? Nee natuurlijk niet. Integendeel. Maar de ingeslagen weg was en is heilloos, vol met symboolpolitiek waar niets en niemand beter van wordt behalve zij die het woord spreken dat afkomstig is uit de monden die hen eten geeft. Koud opportunisme noemen we dat. Te lang heeft het politiek handelen zich gebaseerd op een over-over-morgen zonder het afdoende over vandaag te hebben.

Nee niet alle politici maar wel veel, en nee niet iedere politicus die in Brussel bij de Europese instellingen actief is, maar wel veel. Hoog tijd voor realisme. Staaltje realiteit? Voor de corona-crisis kocht ik mijn geliefde roompasteitjes bij de supermarkt, per stuk. Luikje open, plastic zakje in en hup de kar in. Het grote hygiëne verhaal sinds de coronacrisis? Gewoon weer een plastic doos. Een plastic doos die daarna gewoon weer bij het afval gaat. Ik heb het al ettelijke keren geschreven dat de groene waanzin knalhard in aanvaring komt met de volksgezondheid en de milieuhygiëne.

Net voor de Coronacrisis maakte supermarkt keten Aldi bekend dat zij haar groenten niet meer in plastic maar los zou aanbieden.
We spreken over 28 februari van dit jaar. Geen nepnieuws, gooit u er maar even een Google zoekopdracht tegenaan. Zouden ze de intelligentie al hebben teruggevonden om groenten en fruit weer hygiënisch te gaan verpakken? Ik weet het niet. Ik kom nooit in de Aldi.

Wat denkt u van al het medisch afval afkomstig uit de ziekenhuizen en mortuaria? Wat denkt u van alle mondkapjes, de latex handschoenen en de verpakkingen daarvan. Wat denkt u van alle enkelvoudig te gebruiken beschermende kleding? Wat denkt u? Herbruikbaar? Infectierisico? Vergeet het! De enige plaats waar dit afval thuishoort is in de ovens om nimmer meer weer te keren in de samenleving. In stadstaat Singapore steriliseren ze het medisch afval om het daarna te storten. Daar los je natuurlijk niks mee op.

Nee we hebben te lang met moeder natuur gespeeld om allerlei maatregelen te bedenken die achteraf contraproductief zullen blijken te zijn.

Sloopafval zoals metaal en beton, perfect geschikt voor hergebruik. Helaas wordt het ook nog overal illegaal gestort.

Het hergebruik van plastic is in verhouding tot productie van nieuw plastic duurder. Dus inzamelen en gebruiken als brandstof voor energieopwekking.

Nog een interessant puntje. De drive-thru’s van McDonalds gaan her en der weer open. Etenswaren verstrekt met een hoog afval-percentage aan verpakkingen en etensresten. Komen die verpakkingen in deze tijd op hygiënische gronden in aanmerking voor recycling? Ik trok voor de crisis al de conclusie dat zulks niet het geval is. Thans lijken mijn gedachten hierover te worden bevestigd.

Hoe simpel kan het zijn? Lieve lezers, trap nou eens een keer niet in de pseudo-heroïsche verhalen van klimaat- en milieuactivisten. Of zij allemaal het wiel hebben uitgevonden.

Niemand, maar dan ook helemaal niemand met enig ethisch besef en gezond verstand wil bijdragen aan het vernietigen van de leefomgeving. Het is alleen de manier waarop. Het verstand moet prevaleren boven elke ideologie.

Het links-revolutionair bastion zijnde de Gemeente Amsterdam lijkt een toonbeeld van laakbaar openbaar bestuur. Terwijl de gemeentelijke financiën klaarblijkelijk onder druk staan heeft de gemeente Amsterdam de afgelopen tijd voornamelijk voor selectieve Sinterklaas gespeeld 

Sterker zelfs in het midden van de crisis op 6 april j.l. liet de Gemeente Amsterdam weten dat de stad over een periode van 20 jaar volledig van het aardgas afgaat. Je vraagt je toch af of het Amsterdamse gemeentehuis niet beter omgedoopt kan worden in “Chez Guevara” De kostprijs wordt geschat op 9 miljard euro over 20 jaar gespreid.

Draagt de omschakeling naar andere warmtebronnen en manieren om te koken in Amsterdam in verhouding bij tot het eventueel gewenst klimaatplaatje? Ik betwijfel het.

Tegelijkertijd vragen Amsterdam, Millaan, Parijs en Barcelona aan Europa “Geef ons steden rechtstreeks geld om aan de opbouw na de crisis te beginnen” Zou Amsterdam niet eerst een snijden in haar spilzieke voornemens?

Voor ieder gezin geldt dat iedere euro maar 1 x uitgegeven kan worden en dat er verstandig met de budgetten omgegaan moet worden. Dat geldt voor ook steden. Zo goed dat landen moeten voldoen aan voorwaarden om steun te krijgen dient dit ook voor steden te gelden.

Collega Syp Wynia van Wynia’s Week stelde het vlijmscherp in een tweet.  Journalist Syp Wynia begrootte dat het een huis van het gas afhalen 100.000 euro kost. De jaarlijkse kosten

besparing zou volgens Wynia 400,00 euro bedragen en zo berekende hij dat het 250 jaar zou duren om de kosten terug te verdienen. Dan hebben we het nog niet over de tientallen miljoenen die de stad steekt inde opvang van illegalen die in de tientallen miljoenen lopen en die opgebracht worden door inwoners, forensen, toeristen en de nationale overheid, dus u. Wie roept Amsterdam ter verantwoording?

Midden in de corona-crisis, we spreken over 23 maart j.l. maakte werd bekend gemaakt dat de Nederlandse overheid maar liefst 200 miljoen uittrekt om huurhuizen van het gas af te halen. Het zou gaan om 55.000 huishoudens aldus de Nederlandse minister van wonen en plaatsvervangend minister van Binnenlandse Zaken Raymond Knops.

Duitsland moedigt juist aan om aardas te gebruiken.
In stedelijke en landelijke gebieden worden aardgasleidingen in gans Europa uitgerold. In België is er verhoudingsgewijs weinig discussie over de rol van aardas. Temeer daar men daar nog de omschakeling van stookolie naar aardas aan het maken is.

De befaamde Nederlandse firma A.Hak die zowat in gans Nederland transportleidingen voor aardgas heeft aangelgd heeft, zo stellen zij op hun website, hun handen vol aan het aanleggen van transportleidingen in Frankrijk, Groot-Brittannië, Albanië en Duitsland.

In Israël werkt het bedrijf aan een aanlandingsproject waarbij de leidingen vanuit zee aan land worden gebracht. De rol van aardgas uitgespeeld? Verre van dat. In de hoofden van dromers wiens gedachten net zo vloeibaar en alle kanten kunnen opgaan als aardgas dat vrijkomt.

Wat hebben aardas en deze ideologische droombeelden met elkaar gemeen? Dat ze explosief, gevaarlijk en dus schadelijk kunnen zijn als ze niet door de kenmerken van de realiteit en de risico’s beheerst worden.

Amsterdam heeft een politieke agenda. Een ideologische agenda. Een agenda op kosten van de burger en dat valt aan te merken als onbehoorlijk bestuur in tijd waarin het voor bedrijven en burgers verschrikkelijk knijpen geworden is.

Gas is er voorlopig genoeg. Geld en verstand zijn echter schaars