door Peter-Vincent Schuld
Volksmennerij”, zo kunnen we de synergie van het moment van publiceren van het recente IPCC-klimaatrapport en de schreeuwende media het beste omschrijven.Wellicht bent u op vakantie en brandde het achter u gelegen bos af. Een foto in het FD van een zo’n enorme bosbrand in het zuiden van Europa illustreerde hun nieuws over het IPCC-klimaatrapport.
De vakantieperiode in juli en augustus wordt alom beschouwd als “komkommertijd” op het noordelijk halfrond.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Er is wat minder nieuwsaanbod, maar de machinerie der nieuwsvoorziening door mediabedrijven loopt gewoon door. Daardoor kunnen futiliteiten uitvergroot op het netvlies van de nieuwsconsument komen en massale media-aandacht genereren. Proportionaliteit is dan vaak geen kwestie van belang in de journalistiek. Vanuit het IPCC-klimaatcentrum is er natuurlijk een groot belang om het verhaal diep en breed uitgemeten op de radar en uitzendfrequenties van de media te krijgen. Niet zelden uiterst kritiekloos en klakkeloos neerpennen wat de “wetenschappers” te melden hebben. Maar is het bedoelde rapport zuiver wetenschappelijk? Nee, het heeft een zware politieke en ideologische lading.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Nog belangrijker is de vraag of “klimatologie” een exacte wetenschap is zoals wis- en natuurkunde.Het antwoord op de laatste vraag is ronduit “neen”. Er wordt gebruik gemaakt van natuur- en wiskundige modellen maar daarmee is “klimatologie” op zichzelf nog geen exacte wetenschap.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
De bosbranden die we kennen komen al sinds jaar en dag voor. Redenen? Achteloos wegsmijten van peuken, het onachtzaam veroorzaken van vuur in droge gebieden en helaas is opzet ook aanhoudend in het spel. Zowel pyromanie als omwille van economische redenen vanwege het feit dat een afgebrand gebied geen natuurgebied meer is en volgens regelgevingen in sommige Zuid-Europese landen dan bebouwd mag worden. De mens is en blijft een raar en vaak door en door slecht wezen.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Ik heb het al eerdere geschreven Limburg was lang terug een tropische zee, vandaar dat er kalkgroeven zijn. Immers, wat afgegraven werd bij de ENCI in Maastricht is mergel. Mergel is sedimentair gesteente dat ontstond tijdens het Krijt, een periode van 145 tot 66 miljoen jaar geleden. Toen was er ook al een aarde. maar hoe oud is de aarde eigenlijk? De schattingen lopen uit een van 45 tot 46 miljard jaar oud. In de wetenschap dat Nederland en Belgisch Limburg gedurende het Krijt gewoon een tropische ondiepe zee was, valt de ernst van het klimaatverhaal volstrekt in duigen.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Zelfs de grafheuvels uit de oude Steentijd in de oostelijke Nederlandse regio´s Salland en Twente zijn, ondanks hun 13.000 jaren verhoudingsgewijs gewoon moderne begraafplaatsen die inmiddels wat uit de mode zijn. Feitelijk is het allemaal gebakken lucht en eigenlijk een politiek verhaal over hoe wij als individu en bedrijfsleven zouden moeten leven overeenkomstig een groene ideologie.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Ook de mensen (activisten en politici) achter de groene ideologie moeten eten en drinken en dus is er een economische sector ontstaan met een groene identiteit, ideologisch geïnspireerd en erg aan mode en tijdsgeest onderhevig. De economische schoorsteen moet namelijk wel blijven roken, geen centjes, geen eten.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Het bedrijfsleven springt vaak onder druk van de publieke opinie mee in het groene verhaal. Immers geen handel betekent geen centjes en geen centjes betekent geen eten. De economische schoorsteen moet blijven roken.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
We rijden door Lissabon. Rechts van ons een groot billboard voor Renova toiletpapier. Een merk dat al redelijk lang bestaat. De reclameposter vertelt “100% gerecycled toiletpapier”, rode letters “ECO” met daaronder de Portugese woorden Amar la Vida¨ hetgeen zoveel betekent als “hou van het leven”. Dit is geen eco-marketing maar emo-marketing. Renova betekent “hernieuwd”. Het bedrijf werd reeds in 1939 opgericht toen er nog geen haan kraaide naar het klimaat en we aan de vooravond stonden van de Tweede Wereldoorlog waarbij de wereld letterlijk in brand stond omwille van de massaal oprukkende tanks, oorlogsschepen en door mens en machine afgevuurde en afgeworpen projectielen. Uitstoot CO2? Massaal en massief. Zullen we even relativeren? Maar het was nodig om onze vrijheid terug te krijgen.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Werd er in 1953 na afloop van de watersnoodramp in Nederland gesproken over een oorzaak van een veranderend klimaat? Door de miljarden jaren heen is het klimaat talloze keren veranderd.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Nu we denken veel kennis opgedaan te hebben en deze te kunnen beredeneren. In verhouding tot de vroege menssoorten denken we alles te weten waarmee we ons eigen relativeringsvermogen ook zijn vergeten. Een periode van enkele tientallen jaren tot honderden jaren stellen verhoudingsgewijs niets voor.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
De zeespiegel kan zakken en kan stijgen. Pech, soms een gebiedje en wat mensen weg. Micro gezien triest, macro gezien betekent het niets. In plaats van duizenden miljarden te steken in allerlei hippe milieumaatregelen kun je beter zorgen voor een bescherming zoals waterkeringen in dichtbevolkte gebieden. In Rotterdam hebben we niet voor niets de Maeslantkering. Immers de Maasstad moet beschermd zijn tegen hoogwater bij springtij. De Deltawerken in Zeeland zijn er ook niet voor niets.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
We gaan naar het Nederlandse Hoorn aan het Markermeer. In opdracht van het hoogheemraadschap wordt er gewerkt aan de versterking van de “dijken. Je moet dus anticiperen op eventuele problemen die nu al aannemelijk zijn. Mensen willen aan het water wonen en de verstedelijking uitbreiden. Dat gaat niet ongestraft.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Water was er eerder als de mens, want zonder water is er geen enkel leven mogelijk. Misschien maar goed dat het water de mens terugdringt en af en toe een voorbeeld stelt door mensenlevens te nemen. De mens moet in de natuur zijn plaats kennen.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Infrastructuur om de voeten droog te houden, zoals keringen en polders Ze bestaan al zo lang.. Dit zijn gewoon non-ideologische beschermingswerken tegen de grillen van moeder natuur.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
De Maas, tja de Maas. Een rivier die in Frankrijk in de regio Champagne en de Franse Ardennen ontspringt en langs kalkafzettingen uit het eerder vernoemde Krijt zich dus via La France een weg baant naar België, daar door Luik stromend, door Maastricht trekt en zo uitkomt in de Maasstad Rotterdam.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Daar gaat nogal wat water doorheen. Beste manieren om overstromingen buiten de deur te houden? Uitdiepen en kanaliseren.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Denk ook aan gigantische ondergrondse noodbassins aanleggen, waarbij het water opgevangen, gezuiverd en nadien bewaard wordt voor als we periodes van langdurige droogte hebben.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Eigenlijk doen we dat al eeuwen. De regenton is geen nieuwe uitvinding. Het is een tijdje uit de mode geweest, maar we zien ze overal weer verschijnen.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Denk nog eens aan de regenput. Daar bewaarden we water. We deden dit eeuwen lang alvorens we het water lieten afvoeren via het riool.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Als de kolken langs de weg door of in opdracht van de overheid niet goed gereinigd worden krijgen we wateroverlast. Simpeler kunnen we het niet maken.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Dus goed in de gaten houden of uw openbaar bestuur, lokaal, regionaal, provinciaal of nationaal wel goed zorg draagt voor de kolkenreiniging langs de wegen.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
Het lijdt geen twijfel dat we goed moeten omgaan met de natuur, maar de natuur heeft ook een eigen wil. Als de mens het “uithangt” slaat de natuur terug. De verstedelijking en maar binnenhalen en vervolgens opeen pakken van vaak kansloze en zich snel reproducerende types heeft noch voor het klimaat der natuur, noch voor het klimaat van veiligheid noch voor het sociale klimaat iets goeds betekend. Parijs, de banlieus van beton en een forse lading crapuul versus het centrum met stadsnatuur op de Promenade Plantèe. Het leven is een kwestie van realistische keuzes maken en geen ideologische sprookjes beogen.

Foto: © Peter-Vincent Schuld
De maakbare samenleving is een vies sprookje van wereldvreemde ideologieën met een ranzig smaakje en kostenposten ten laste van burger en bedrijfsleven. Voorbeeldje? Vlaanderen liet achterlijke borden plaatsen met “Kijk! Hier werken wij aan een ecologische berm”, terwijl u uw ogen op de weg dient te houden. Doet u dat niet dan veroorzaakt u een ongeval waarbij politie, brandweer, ambulance en de takeldienst moeten uitrijden met de daarbij behorende verstookte brandstoffen + de kosten van verspilling van geproduceerd metaal, verf en het plaatsen van die krengen op kosten van de Vlaamse belastingbetaler. Ben je dan als bedenker vanuit de Vlaamse overheid gestoord of compleet gestoord? Je kunt de burger niet eeuwig manipuleren en blijven voorliegen. Maar menig idealist, ambtenaar en bestuurder komen wel in aanmerking voor de betiteling “Afserveren van deze mensen brengt de beschaving geen schade toe”.
Het is een kwestie van redelijk nadenken en van de eventuele of vermeende noden een deugd maken. Maar de muren die de huidige dogma´s vormen, zullen eerst spreekwoordelijk met TNT opgeblazen moeten worden zodat er niets van over blijft.
Met conclusie:

Het groene denken van de overheid steelt en verspilt uw zuur verdiende centjes en laat u dus niet manipuleren. Dus kwamen er olifanten met een grote snuit, ze aten de komkommers op en bliezen het verhaaltje van de klimaatfanatici uit.