De Avonddenkers: Over wegwerppolitici en een bloedirritante Frans Timmermans die de Polen manipuleert

door Peter-Vincent Schuld

Het is slecht weer, koud en diep in de avond als ik de Duits-Poolse grens passeer. Buiten hangt de geur van brandend en smeulend bruinkool. Een geur die je het gevoel geeft in een behaaglijke omgeving te zijn. Het is jammer dat geuren en sferen niet tot het immaterieel erfgoed behoren. Deze huiselijk geur wordt ernstig bedreigd door de klimaatfanatici zoals Frans Timmermans, Greta Thunberg en andere simpele zielen die niet beseffen dat je het van de natuur toch niet kunt winnen ongeacht of het nu het klimaat of corona betreft. De natuur herstelt zichzelf. In de oertijd werd vuur, dus een verbrandingsproces reeds begrepen als warmtebron. Men gaf het niet de definitie van energie, maar dat was het wel.

Ooit zijn de dinosaurussen uitgestorven. Prachtige dieren maar ze konden zich niet aanpassen aan de veranderende leefomgeving. Ze legden allemaal het loodje. Wellicht zal er een dag komen dat de mensheid uitsterft. Gelet op het gevaarlijk dominante gedrag van de mensheid met alle fouten van dien is de vraag of deze planeet vanuit het oogpunt van de natuur wel gediend is bij het voortbestaan van het zoogdier mens. Want of u het nu leuk vindt of niet, wij zijn en blijven vanuit biologisch perspectief zoogdieren. Sommige exemplaren sterven uit wegens overbodigheid vanuit het spectrum van de werking van de natuur. De facto kunnen we zeggen vanuit de ideologie der biodiversiteit de mens als wezen moreel gezien als eerste in aanmerking komt om voor eens en voor altijd uit te sterven. Als wij als mensen te lomp en te dom zijn en slechts een fractie van onze hersencapaciteit gebruiken dan zullen wij ons nooit kunnen aanpassen aan veranderende leefomgevingen. Dat gaat stapsgewijs. Wie het minste vermogen heeft, fysiek en / of intellectueel gaat als eerste.

We denken het leven in zekere banen te leiden door gebieden te besturen. Via gemeenten, provincies, regio’s, deelstaten, nationale regeringen en Europa. Op zich is dat best redelijk een bepaalde ordening aan te brengen en de taak van der natuur te ondersteunen. Want ook in de dierenwereld kennen we territoriumgedrag en conflicten over mijn en dein.

Elk dagelijks bestuur valt kritiek ten deel. Terecht en onterecht. Gemeentebesturen krijgen kritiek, provinciebesturen krijgen kritiek, regeringen krijgen kritiek. Dat is niet anders als we over de Europese Commissie spreken. Het is niet het “instituut” Europese Commissie die “tikken” verdient maar wel afzonderlijke commissarissen die in de commissie zitten hebben en onderling elkaar ook met regelmaat naar het leven staan. Wie denkt dat het een “vriendenclubje” is zit er feitelijk gewoon stevig naast. De grootste onruststoker in de Europese Commissie heeft een Nederlands paspoort en heet Frans Timmermans. Hij is belast met klimaat en is de eerste vicevoorzitter van de huidige Europese commissie die om de 5 jaar van samenstelling verandert. Om de 5 jaar verandert het beleid, wordt het aangepast of soms doorgezet. Maar het vindt altijd plaats onder dezelfde blauwe vlag met gele sterren.

De Europese vlag wordt dus neergelegd naargelang de betrokken commissaris van mening is dat deze de lading dekt van hetgeen hij of zij denkt te moeten (wan)presteren. Het zal u niet ontgaan zijn dat ik het rood-groene “klimatisme” van Frans Timmermans aanhoudend onder journalistiek vuur neem. Immers de manier waarop Frans Timmermans gelijk een olifant met morbide obesitas door de spreekwoordelijke Europese porseleinkast huppelt is groot gevaar voor de stabiliteit in Europa. Zijn miljarden euro’s verslindende klimaatplannen zijn niet alleen onverstandig maar leiden ertoe dat het draagvlak voor een Europese Unie dat ten dienste dient staat van de Europese burger aan alle kanten wordt ondermijnd. Dat is niet de schuld van het instituut Europese Unie, maar wel van het derderangs politiek plebs dat terecht is gekomen op diverse posten die vorm moeten geven aan het instituut Europese Unie. Timmermans en de zijnen manipuleren volop en voeren een ware propaganda-oorlog onder meer in Polen.

Nu moet u een paar zaken weten. Polen eist terecht financiële compensatie voor het het beëindigen van het delven en het gebruik van steenkool voor de opwekking van elektriciteit. Overal in Polen vinden we kolengestookte centrales. Er is technologie voorhanden waarop dat best schoon kan plaatsvinden. Maar het dogma van “steenkool is per definitie slecht” voert de boventoon. Als de Europese lidstaten Polen dwingen tot sluiting van de kolencentrales, zullen de lidstaten ook maar op moeten draaien voor de kosten daarvan. U kunt het vergelijken met landonteigening door de staat. De bezitter van het stuk land moet gewoon gecompenseerd worden voor de geleden schade. Dit is niet meer dan rechtvaardig.

In tegenstelling tot bijzonder veel andere Europese lidstaten is Polen volstrekt eerlijk als het gaat om aan haar burgers te communiceren dat ter ontwikkeling van het land projecten mede gefinancierd zijn met gelden uit de Europese fondsen. Waar je ook gaat of staat, overal zie je borden met “medegefinancierd” door bijvoorbeeld het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling. 

De blauwe vlag met gele sterren zien we dan ook voortdurend terug. De associatie die de bevolking dan ook meegegeven wordt is dat Europa iets goeds doet voor Polen, en dat laatste kan zeker niet ontkend worden. Polen is in rap tempo omgevormd van een ouderwets Oostblokland naar een redelijk moderne samenleving waar weliswaar de nodige hete politieke hangijzers zijn zoals rond de LHBT-gemeenschap en kwesties als abortus.

Maar als we echt eerlijk kijken en analyseren zien we hierin de invloed van de katholieke kerk terug die door het pausdom van Johannes Paulus II haar greep op de Poolse samenleving heeft versterkt, mede omdat deze uiterst conservatieve paus een van de motoren was die Polen uit de communistische greep haalde. Polen heeft gewoon enige tijd nodig om zich om te vormen naar een samenleving zonder ideologische dogma’s. Het dogma van de Green Deal van klimaatpaus Frans Timmermans alias Paus Klimatus I kan daarom in Polen echt gemist worden als kiespijn.

We zien evenwel in Polen zeker wel een weg die leidt naar energiediversificatie. Bij sommige tankstations zien we de eerste laadpalen verschijnen voor elektrische auto’s. CNG-installaties waar vrachtwagens aardgas kunnen tanken worden gebouwd. Maar hier speelt het primair om de energiediversificatie en niet om de energietransitie zoals alom wordt geproclameerd. Hier zit een reden achter. Die reden is betrekkelijk eenvoudig te verklaren. De Pools-Russische verhoudingen zijn op zijn minst koel te noemen, ook al grenst Polen aan Russisch grondgebied. De Polen hebben door de geschiedenis heen altijd een moeizame verhouding gehad met de Russen en er is een groot wantrouwen in Polen ten opzichte van de Russen.

In Polen geen huizen die van het aardgas afgaan. Vergeet het. Maar het aardgas wordt thans wel in aanzienlijke hoeveelheden ingekocht bij onze Amerikaanse vrienden.

De invloedsfeer van de Amerikanen is onder meer door de militaire aanwezigheid in Polen substantieel te noemen. Je kunt dat al aan hele kleine zaken merken. Bij de tolwegen worden de tarieven niet alleen in de Poolse munteenheid zloty maar ook in euro en US dollars aangegeven. Het zijn vaak kleine en vaak onopgemerkte details die de realiteit vertellen. Binnen de Europese Unie lopen de invloedssferen van buitenlandse mogendheden asymmetrisch.

We spraken net over het veelvuldig terugkomen van de blauwe vlag met gele sterren van Europa. Polen hoort bij de Europese familie en op termijn zal blijken dat Europa alleen maar gebaat is bij het EU-lidmaatschap van Polen, niet in de laatste plaats Nederland en België. Dus als Europa moeten we een beetje dimmen qua toon richting Polen en haar bevolking. Frans Timmermans kan zijn Poolse collega Janusz Wojciechowski wel vreten omdat hij de politieke kleur heeft van de huidige Poolse regeringspartij. Maar hoe wij ook over de huidige Poolse regering mogen denken, de huidige regering is democratisch tot stand gekomen, ondanks dat het draagvlak voor de huidige regering afkalft.

Timmermans laat dus merken dat hij de democratische keuze van de Poolse bevolking niet respecteert. Alleen zijn mening telt. Zie hier het wasdom van een tiran. Maar de politieke kleur van een regering is niet oneindig het zelfde net zo goed dat Frans Timmermans zijn politieke loopbaan binnen de Europese Commissie niet oneindig is. Dit los van het feit dat ik Timmermans liever vandaag als morgen zie vertrekken. Hij kleurt en besmeurt spreekwoordelijk de Europese vlag van stabiel blauw naar vies socialistisch rood en dat is niet zoals Europa oorspronkelijk bedoeld is. Het is daarom ook volstrekt terecht als andere Europees gezinde centrumrechtse politici Timmermans beschouwen als een schadelijk knaagdier dat de fundamenten van een vrij Europa aanvreet.

De weg van het noorden naar het zuiden van Polen wordt thans gereed gemaakt voor de toekomst, en ja, met bijdragen uit Europa. Een verbetering van de infrastructuur draagt bij aan een betere bereikbaarheid en een verhoogde veiligheid op de Poolse wegen.

Al sinds de tijd van de Hanze hebben de Nederlanden en Polen goede relaties. Dat kun je in Gdansk onder meer terugvinden in de architectuur en het Holland Huis dat er al eeuwen staat. We hebben altijd goede zaken gedaan met de Polen en alleen op die manier leer je van elkaar.

Maar tegelijkertijd zien we de blauwe vlag en gele sterren ook verschijnen op onder meer bussen in het openbaar vervoer waarop de  “EU Green Deal”  van de Europese Commissie wordt gepromoot en ik nam ze waar in Silezië, juist het deel waar de kolen gedolven worden en waar dit ten koste zal gaan van de werkgelegenheid en de welvaart. Het interesseert Timmermans klaarblijkelijk geen moer. Hoe manipulatief kun je zijn? De regio die de zwaarste klappen gaat krijgen alvast marketingtechnisch in een sfeer proberen te brengen waarin je een potentieel economisch fataal lot voor de regio op voorhand als “positief” gaat verkopen. Dit is niet alleen vals en gemeen. Dit is een vuil en smerig spel waar Timmermans politiek voor verantwoordelijk is. Dit soort van “grappen” schaadt de integriteit van de Europese Commissie in hoge mate. Het overschaduwt zelfs het werk van de Europese Commissarissen die de lidstaten op het matje riepen omdat ze buitenproportioneel de vrijheid van haar burgers beperkten en beperken gedurende de coronacrisis. De Europese Unie is geen zwart-wit verhaal zoals helaas velen onder u vaak aannemen en verkondigen. Het ondermijnt bovendien willens en wetens de onderhandelingspositie van Polen om compensatie te bekomen voor het economisch verlies dat het land zal gaan lijden. Laat dat laatste nu net de bedoeling zijn van Timmermans en een fiks aantal Europese lidstaten.

De politieke arena is het ideale verblijf voor charlatans die graag liegen, verdraaien en bedriegen.  In de zogenaamde “duurzame” samenleving van vandaag is er geen plaats voor dit soort van wegwerppolitici.