#De Dagdenkers

De Dagdenkers: Het geheime dagboek van Alexander P.

Bernd Timmerman

Zondag 1 januari 2017 –
Er ligt nog steeds geen sneeuw op de boulevard van Scheveningen. Dat
betekent dat het best wel druk wordt. Ik verheug mij op de Nieuwjaarsduik.
Ja, het was een druk parlementair jaar hè. Godzijdank, dat zeg ik hier thuis
wel, heb ik vandaag de rust en ben ik verlost van al die vragen aan mijn
hoofd. Zo direct lekker lezen met een oliebol in mijn -van een Canadese
vriend – gekregen appartement aan zee. Het is fijn om oud-ambassadeurs te
kennen waar je ooit nog chauffeur voor was.

Woensdag 8 februari –
Het is nog steeds koud buiten. Vandaag een Algemeen Overleg in de Tweede
Kamer over de palliatieve zorg. Ik moet denken aan september vorig jaar. Wat
Was Pia blij. Er lijkt tussen ons iets te zijn gegroeid tijdens de debatten
over de orgaandonatie. Had ik maar een dubbel hart, dan zou ik het zo aan
haar geven. Alhoewel het best koud is zit ik er weer warmpjes bij op de
pluche bankjes. Een oud-minister van Rusland heeft mij een garderobe van
hier tot Siberië gegeven. Dat wollen vestje met gouden opdruk ‘’Poetin’’
staat mij goed zei Pia. Aardige man die vent uit Moskou, ik ken hem nog van
de tijd dat ik achter de tap stond en hij een wodka bestelde.

Woensdag 15 maart –
Het is verkiezingsdag en ik ben zo blij. Morgen ga ik uit eten met Femke
Halsema. Ja, ja, ik mag haar nog steeds zo graag al voel ik mij wel schuldig
als ik Pia een kus geef. Die verkiezingen toch. Iets doet mij grinniken als
ik al die burgers heen en weer zie lopen naar het stemhokje. Ik reed er
zojuist een paar voorbij. In mijn bolide die ik gekregen heb van de
oud-koning van Spanje waar ik wel eens voor in de tuin heb gespit. Femke
heeft mij gezegd dat zij ooit burgemeester van Amsterdam wil zijn. Spannend
hoor.

Donderdag 20 april –
De wijziging van de paspoortwet is een hamerstuk. Ach was het gedoe rond
mijn appartementje van 135.000 (dagwaarde) maar ook een hamerstuk, denk je
dan. Wat een ophef en waarover? Ik ben geen eens eigenaar, pas na het
overlijden van de beste man. Ik droom alvast over vanavond wanneer ik in
mijn suite lig in het hotel waar ik vrij een jaar mag verblijven. Het is een
kleinigheidje van de Duitse oud-generaal waar ik nog eens de laarzen voor
heb gepoetst. Hoe toepasselijk dat ik dit schrijf, op de geboortedag van
Adolf. Het moet niet gekker worden. Wat zou Pia dragen?

Dinsdag 23 mei –
Het is weer zo’n dag. In gesprek met Gert-Jan, nou dan kan ik het vloeken
wel vergeten. De hele dag over een nieuw te vormen kabinet. Het is mijn
werk, maar soms valt het zo zwaar dat ik blij ben als ik een sms-je van
Femke krijg. Goh wat schrijft die meid toch leuk. We gaan straks wel eten
met Gert-Jan en lieve Carola in een Indonesisch restaurant.

Gelijk zie ik mijn vakantie voor mij. Een gift van de oud jongeren leider
van de Indonesische voetbalploeg waar ik het gras vele malen voor heb
gemaaid. Maar eerst hup met die saté, lekker met kroepoek erbij. Arme
Sandra, vond ik ook zo’n leuke vrouw. En Jos is er ook al niet meer.

Zaterdag 10 juni –
Daar ga ik dan op mijn vrije dag naar Amersfoort. De Regio 100+ dag om
collegae D66 bestuurders te ontmoeten. Gezellig hoor. Wat mooi om ervaringen
te delen, elkaar te ontmoeten en ideeën aan elkaar voor te leggen. Zou
Winnie ook nog eens langskomen. Ik heb wel wat met haar. Ze kan mij zo
streng toespreken dat ik een glimlachje niet kan onderdrukken. Foei, stout
Alexander, denk ik dan. Naar Amersfoort ga ik met mijn helikopter die ik
gekregen heb van een oud-koningin van Nederland waar ik nog wel eens wat
gratis adviesjes aan heb gegeven voor de staatsboekhouding.

Maandag 24 juli –
De koffers staan al klaar. Eerst vanavond naar het EK-voetbal voor vrouwen.
Nederland – België in Tilburg. Wat prachtig om al die damesbenen te zien
rondhuppelen. Ik houd erg van sport om te kijken. Ga ik Lieke nog begroeten,
wat mooi om D66 leider te zijn! En daarna naar Ibiza. Voordat ik naar
Indonesië ga, want ik heb nog een leuk presentje ontvangen. Van een oud
tv-baasje met RTL-achtergronden. Daar heb ik wel eens in een vergaderzaal
mee vast gezeten. Ik verheug mij erg op zijn plaatjes die hij als dj gaat
draaien. Is Wendy ook op Ibiza aan het dansen?

Dinsdag 15 augustus –
Net een telefoontje. Mark aan de lijn. Hij lacht niet altijd. Wat is hij
boos. Het conceptakkoord over medisch ethische thema’s is uitgelekt. Nou en,
dacht ik, er lekt wel meer. Bij mij ook. Gert-Jan is al niet zo’n lachebekje
en dan een hysterische Mark er ook nog bij. Democraten zij dank, hebben we
nog ene liberaal die overal om lacht. Gerrit red ons! Nou ja, het is even
uitzitten want ik ben erg benieuwd naar het feest waar ik naar toe ga. Het
Summer Dance Festival in Paradiso. Opa gaat swingen als in zijn jonge jaren.
Leuk dat ik altijd naar alle theaters in Nederland mag gaan. Gratis! Een
gekkigheid van een oud-directeur die iets met musicals had. I dreamed a
dream. Ben ik niet te luchtig gekleed voor het summer festival?

Dinsdag 19 september –
We gaan naar een leeg koffertje kijken, althans de meesten van ons.
Allemaal gekke hoedjes op. Was André van Duin er toch maar bij op
Prinsjesdag. Ja, ik ben me er eentje. Homo sapiens. Ieder voordeel heb zijn
nadeel, schrijf ik dan maar. Welke jurkje heeft Maxima vandaag weer aan. Op
hoge hakken toch wel? Een zweepje in haar handen, daar dagdroom ik wel eens
van.

Is het uren luisteren naar iets wat ik toch al weet en mij weinig boeit
minder erg, als u begrijpt wat Alexander voor ogen heeft. Wel leuk dat ik
van een oud staatsman uit Argentinië een leuk aandenken heb gekregen. Een
miniatuur gouden koetsje met echte diamanten in de wielen. Je kunt zelf
Maxima zien zitten. Geweldig! In het verleden heb ik voor deze staatsman nog
wel eens een lekker bordje eten gemaakt. Cuisine Alexander.

Donderdag 26 oktober –
Het eindeloze gepraat en gezever over van alles en niets heeft dan toch
vruchten afgeworpen. Ik doe of het mij nog allemaal kan boeien na al die
slopende jaren. Het lukt aardig. Geen gezeur aan je kop, denk ik vaak en
klaar is Alexander. Echter de baan van burgemeester in een studentenstadje
is niet ver meer weg. Dan doe ik er toch nog aan toe. Vandaag staat het
kabinet op het bordes. Kasja en Ingrid zijn mijn hoogtepunten van het
evenement. Dat intelligentie en schoonheid samengaan is toch wel heel erg
D66, zeg ik altijd maar weer. Dat doet mij herinneren dat ik van een oud
ondernemer van een leuke club in Amsterdam een straat met bordelen heb
gekregen om te verhuren aan jonge onderneemsters. Heb ik nog wat om handen…
Ik maakte vroeger nog wel eens een grappig sappig liedje voor hem.

Dinsdag 16 november –
De Eerste Kamer vraagt de regering beter te motiveren waarom
wetsvoorstellen in voorkomende gevallen met spoed behandeld moeten worden.
Ik zie gewoon een vergelijking met onze donorwet. Alleen spoedeisende wetten
hebben voorrang als ze politieke levens redden. Mensen wijzen mij nog wel
eens op de kroonjuwelen van D66. De burger meer directe invloed op het
bestuur en het land geven. De gekozen minister-president en burgemeester en
referenda. Mooi hoor, voor een opvolger, denk ik dan. Misschien Kasja, ben
ik nu alweer ontrouw aan Pia, mijn eigen donorjuweel. Over sieraden en zo
gesproken. Ik heb van de oud sjeik van een grappig Arabisch land een mooi
setje gekregen met juwelen ter waarde van 1 miljoen dollar. Voor hem een
fooi, tipje gaf hij mij ook wel eens als ik het zwembad van zijn harem
boende.

Zondag 31 december –
Het jaar loopt weer ten einde. Dat geeft mijmeringen, weet je nog wel Hans,
Jan, Els en Thom. De goede oude tijd met idealen en zo. Toen waren jullie de
weg nog niet kwijt. ‘’ Wij zijn van mening dat ons staatsbestel bedroevend
functioneert. Het politieke spel moet nog steeds worden gespeeld volgens
regels die dateren uit de vorige eeuw.’’ Een Appèl voor een revolutie in de
politiek. Een democratisch, open en duurzame partij. Ik pink een traantje
weg. Ik heb daarna ook nog wel eens gekke dingen geroepen ‘’ Ik ben
pro-beschaving. Het is Wilders die onze beschaving geweld aandoet.” Ga ik zo
het nieuwe jaar en de geschiedenis in? Als de man tegen Geert en van het
dure appartement? Mijn erfenis voor het 

democratische ideaal, wie zal het zeggen. Vanavond een feestje in Monaco,
van een oud prinses. Ik paste wel eens op haar katten tijdens de grand prix.
Pia, Femke, Winnie, Ingrid en Kasja gaan ook mee. In avondjurken, toe maar,
op muiltjes. We mogen vrij gokken, ter waarde van ieder 200.000 euro. Het is
geweldig om Alexander de Grote Democraat te zijn. Geen gezeur aan je kop.

Privé is toch privé? Vriendschappen mogen nooit een werkrelatie in de weg
staan. Ik hoop dat in 2018 klasse Kasja mij opvolgt, zalig en dat
guitenbekje Femke burgermeester van Amsterdam is. De beste wensen en
privégiften en verjaardagscadeaus mogen best in mijn persoonlijk register
terecht komen. Links-progressieven kraaien immers alleen naar andersmans
‘’gekregen’’ kroonjuwelen.

De Dagdenkers: Het geheime dagboek van Alexander P.

De Dagdenkers: Vrije nieuwsgaring in gedrang

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *