#De Dagdenkers

De Dagdenkers: Kristallnacht & Pamplona

Kristallnacht en Pamplona

door Bernd Timmerman

 

Het is weer tijd voor de zomerverslaggeving. Dat betekent ieder jaar aandacht
voor de ‘stierenrennen’ en ander pijnlijk vermaak in Spanje.

De middeleeuwen bestaan, u kunt er zelfs een reis naar boeken. Spanje is
bereikbaar. Ga terug in de tijd van voor de Verlichting.

Een dier in China heeft het veel slechter en ook in Noord-West Europa bestaat het
structurele diermisbruik, echter de Spaanse trots bestaat uit kleine mannetjes
die hun mannelijkheid willen bewijzen door laffe dierenbeulen te spelen.

Het publiek bestaat uit autochtone Spanjolen en veelal vakantie-vierende
burgerlijke hooligans die zon, zee, drank, seks en dierenmishandeling wensen om
hun gore lusten te bevredigen.

aanplakbiljet
in het Spaanse Manilva om toeschouwers naar het stierenvechten in Marbella
te trekkenfoto @ Peter-Vincent Schuld

Je hoeft niet verder in te gaan op de debiliteit en immoraliteit van dit
dystopische absurdistische volksfeest. Als een dwaas voor stieren rennen in het
wit met je lullig rode sjaaltje, kom op ventje, wees een kerel. Doe niet net
alsof.

Dat de 48 stieren en tientallen ossen door straten worden gejaagd is geen fictie
en verdient nooit een literaire schoonheidsprijs. Te meer de stieren ook nog
eens doodgewoon op traditionele laffe dwaze Spaanse wijze in de arena aan hun
bloederige einde komen door kleurrijke kleine broekjes met ‘macho’ balletjes.

Maar er is meer. De media houden deze bloed-gekte mede in stand.

De verslaggeving in Nederland en de meeste landen geeft altijd weer reden tot
extra ergenis.

De meldingen over de gewonden, daar gaat het om de mensen, het toezicht houden
van het Rode Kruis en de zogenaamd neutrale optekening van dit wanstaltige
meerdaags gebeuren doet kots naar boven drijven bij lieden met wel een goede
smaak.

Waarom een vermaak met dood en verderf goedkeuren of gedogen? Omdat het dieren
zijn in handen van de Beesten.

Stel voor dat Nazi Duitsland nog bestond.
Dat journalisten de jaarlijkse
verering van Hitler ‘journalistiek’ weergaven.

De feesten van de heilige Adolf vinden plaats van 9 tot en met 18 november.
Iedere avond is er de zogenaamde ‘Kristallnacht’: duizenden waaghalzen in het
bruin met een rood vlaggetje rennen halfdronken naar huizen van Joden om het
glas te laten rinkelen en vervolgens de ‘mensen’ door de straten naar de
gaskamers te jagen.

Er vallen altijd gewonden, dat wil zeggen sommige bruinhemden verwonden zich aan
het brekende glas. Het Rode Kruis houdt toezicht en helpt de nazitische
gewonden. Het feest is in Duitse steden maar krijgt honderdduizenden bezoekers
uit de gehele wereld. Is het een culturele traditie of is er sprake van racisme?
Laten wij Culturen respecteren.

Zo kun je over iedere volksvergissing spreken als een volksverheffing. Pijn en
leed tot cultuur vermaken in pogingen het smerige gedrag goed te praten.

Journalisten denken Hemingway te zijn als het om dierenleed in Spanje gaat.

De stagiair of de minder God-journalist mag een truttig stukje proza schrijven
waarbij gedacht wordt een glimp op de vangen van het feest van de overleving.

Wat mooi zou het zijn als de Formule 1 demonstratie voortaan samenvalt met het
Pamplona Middeleeuws spektakel. Laten we de Spanjaarden de moderne tijd
binnenjagen.

De witte mannetjes met rode vlaggetjes, stralen van trots in de straten van
stilte, daar zij uitverkoren zijn om het Feest ter Ere van de Heilige Ayrton en
de Zalige Michael te vieren.

De lichten staan in de goddelijk stralende zon op rood te wachten tot de kleur
van het groen de openbaring toont in hard makend motorgeluid.

De start valt, de kleine Spanjaarden hebben een voorsprong op de tijd gekregen
van 3 heroïsche minuten.

De bolide in het Rood geeft gas, de straten verworden tot één groot heerlijk
hemelrijk rood, waar wagen en bloed van helden één zijn in aanbidding van
openbarende geboorten.

Zo’n feest krijgen we nooit te zien. Want er zijn daar geen helden, alleen
kleinzieligen die zich vermaken met de pijn van andere levende wezens.

Dierenactivisten die dit middeleeuws tuig door de straten van schuld opjaagt,
waarbij de zonde van Spanje voor eens en altijd verdwijnt, daar is het wachten
op.

Spanje kom eindelijk de 21ste eeuw binnen en journalisten laat uw pen, zolang
deze barbaarse schijnheilige misplaatste cultuurverkrachting voortduurt, kleuren
in het zwart om te schrijven over de werkelijk slachtoffers, de dieren.

Pamplona en Arena’s zijn zo fout als Nazi’s in de nacht. Leed hoeft geen 1000
jaar te duren.

Een D-day voor Dieren, dat is nodig.
Bevrijding, vrij van bezetting.

Er is immers geen verschil tussen fascisme en speciesisme.

Franco en Hitler leven, hun geesten waaien rond in arena’s, slachthuizen en
laboratoria.

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *