#De Dagdenkers

De Dagdenkers: Politieke verdwaaldheid en vervormde spiegelingen


De Dagdenkers: Politieke verdwaaldheid en vervormde spiegelingen
door Peter-Vincent Schuld
Terwijl vandaag overal de wapenstilstand van de
Eerste Wereldoorlog wordt herdacht, zie ik talloze commentaren voorbijkomen

op onder meer de Franse televisie over Trump,
nationalisme, patriottisme en alles wat daarbij hoort.
 
In alle functionele arrogantie durf ik te zeggen
dat ik wel iets van de politieke mechanismen ken die achter de schermen
hun “ballet van het Zwanenmeer” en de “Danse
Macabre” opvoeren.
 
Tot mijn groot verdriet moet ik zeggen dat ik
het betreur dat niet velen de paradoxale spiegelingen begrijpen die achter
de schermen en in de hoofden van de staats- en regeringsleiders een rol
spelen. 
 
Is het daadwerkelijk “niet begrijpen”? of is er
een bijna automatische programmatie dat ons, ongewild en onwillekeurig op
een dwaalspoor brengt. 
 
De chaos van de toestand in de wereld laat zich
symbolisch wel even min of meer op een halt zetten gedurende de herdenkingen
maar ik durf met enige zekerheid te stellen dat
onder het spelen van de Bolero van Ravel onder de Arc de Triomphe in Parijs
er de nodige gedachten door de hoofden van menig
regeringsleider zijn gegaan.
 
Ik maak er geen geheim van dat ik behoor tot
diegenen die inspiratie ontlenen uit de wijsheden van de belangrijkste
staatsman uit onze recente geschiedenis, Sir Winston Churchill.
 
Uit de talloze quotes die behoren tot het
grootboek der wijze waarheden komt de navolgende weer even bovenzetten “Een
volk dat zijn geschiedenis vergeten is zal deze onherroepelijk herbeleven”. 
 
De eerste wereldoorlog kostte in totaal aan meer
dan 20 miljoen mensen het leven.

Dat is 2 x de gehele Belgische bevolking. Dood,
afgeslacht, rottend, het leven ontnomen de mogelijkheid tot het liefhebben
ontnomen.
De waardigheid voorbij.
 
Laat ik u uit een droom helpen; ik ben geen
wereldverbeteraar en ik ben al helemaal geen pacifist. 
Er is genoeg mondiaal kwaad dat zich dermate
agressief manifesteert dat vraagt om tactisch militair ingrijpen.
 
Ik stond ooit op het ereveld in Seoul,
Zuid-Korea ter nagedachtenis van de slachtoffers uit de Koreaanse oorlog.
U kunt zich voorstellen dat ik zeker verheugd
was toen President Trump er in slaagde om na 5 decennia,

van een zich ieder moment kunnen aandienende
geweldsexplosie, met catastrofale gevolgen, er 
weer gesproken werd en de kans op een nucleair
en vernietigende aanval werd verminderd.
 
U kunt begrijpen dat ik met walging aanschouw
hoe afgezant van de Europese Raad van Staats- en regeringsleiders Frederica
Mogherini het Iraanse regime knuffelt en op een veiligheid frustrerende
wijze tegenwicht biedt aan de terechte Amerikaanse sancties tegen Teheran.
Sancties die de nucleaire aspiraties van Iran de kop in moeten drukken.
Opportunisme staat bij Mogherini blijkbaar hoger aangeschreven dan het
voorkomen van ellende aan te richten door deze massaal mensenrechten
schofferende schurkenstaat.
Als Iran haar nucleaire aspiraties waarmaakt en
deze ook aanwendt, hebben we binnen de kortst mogelijke keren weer kans
op een tranentrekkende herdenkingsbijeenkomst
met de hypocriete stelling “nooit meer” en de nog hypocrietere vraag “hoe
hadden we dit kunnen voorkomen?”.
 
Dat zelfde geldt voor de relaties met Rusland.
Inmenging in buitenlandse aangelegenheden en de publieke opinie is niet
nieuw.
Ten tijde van de koude oorlog ontving het
Interkerkelijk Vredesberaad onder leiding van Mient Jan Faber fikse sommen
van de Sovjet Unie om de Nederlandse opinie en het kiesgedrag te beïnvloeden
in hun gezamenlijke strijd tegen de plaatsing van Amerikaanse kruisraketten
op Nederlandse bodem als afschrikking tegen het Sovjet communisme.
 
Wie een andere mening er na hield dan het IKV en
de linkse kerk van toen, was toen ook al het nationale “scum of the Earth”.
 
Nu zijn de rollen omgedraaid en stevent “links”
bij voortduring af op een militaire confrontatie met Rusland. Onder Hillary
Clinton was de kans 90% geweest dat het tot een militair treffen met Rusland
was gekomen.
Natuurlijk heeft Rusland er belang bij dat de VS
onder Trump zou winnen.
Er zijn nog nooit zo weinig militaire
interventies geweest sinds Trump “in office” is.
 
Het spel wordt achter de schermen gespeeld, op
schaakborden. Openlijk confronteren en schofferen, achter de schermen

tactisch en strategisch onderhandelen. Het zou
mijn manier geweest kunnen zijn.
 
Wat de publieke opinie vindt, laat me volstrekt
koud. Ghandi zei ooit: “Iedereen kan wel een bepaalde gelijke mening
toegedaan zijn, maar dat betekent nog niet dat ze gelijk hebben”.
De Dagdenkers: Politieke verdwaaldheid en vervormde
                        spiegelingen

De Dagdenkers: Wat is er mis met

De Dagdenkers: Politieke verdwaaldheid en vervormde
                        spiegelingen

De Dagdenkers: Rosa Parks en Martin Luther

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *