Bernd Timmerman

De grote arm heeft de verkiezingen gewonnen. De kwart miljoen Turken waren niet
allemaal blij vannacht maar veruit de meeste Turkse Nederlanders wel. Zo’n 80 %
van de hier wonende en stemmende Turken heeft voor Erdogan gestemd. Dat moet
heel Nederland weten met toeters, geschreeuw en vlaggen op de straten en pleinen
hier in het Westen. Soms zelfs feestelijk gejoel bij beelden die staan voor
vrijheid.

52,5 % van de stemmen heeft de zittende president weten te bemachtigen. Er is dan
ook geen tweede verkiezingsronde nodig. De AK-partij van Erdogan heeft daarnaast
42,5 procent van de stemmen voor het Turkse parlement in handen gekregen. Tel
daarbij de 11, 1% van de nationalistische partijen die een bondgenootschap met
de AK-partij hebben en weet dat de macht in Turkije weer voor een tijd duidelijk
is.

Hoe dikwijls komen de etiketten niet tevoorschijn uit het verleden om op groepen
of personen in het nu te plakken? Niet linkse en progressieve lieden die
kritisch kijken naar migratie, integratie, identiteit, nationalisme en
fundamentalisme krijgen al snel een fascisme frame naar hun hoofd geslingerd.
Vaak onterecht en is het doel alleen om de tegenstander in een discussie te
diskwalificeren, een dialoog is dan onmogelijk.

Het is van belang om terughoudend te zijn in analogieën, metaforen, hyperbolen en
associaties. Het zijn echter technieken die toch ook verhelderend kunnen werken.
Wie naar het huidige Turkije kijkt en naar de aanhang van de president in
Westerse landen kan ook gebruik maken van vergelijkingen met het verleden.

Hoe Nederlands zijn Turken in Holland eigenlijk en waarom zijn Nederlanders zo
stil om iets te zeggen over het gedrag van de Turkse medelanders?

De steun aan de constitutionele dictatuur is namelijk zorgwekkend. De president
heeft overal invloed en steeds minder is er invloed op de gekozen dictator. De
gevangenissen zitten vol met tegenstanders. Na de ál dan niet echte of in scene
gezette coup zijn de zuiveringen in ras tempo uitgevoerd.

Docenten, journalisten, politici, ambtenaren, militairen en politiemensen met
andere denkbeelden zijn niet meer op straten of in gebouwen te vinden. Of zij
zijn op een andere manier monddood gemaakt. Het gaat om honderdduizenden,
misschien wel miljoenen.
De censuur is tevens zo moordend dat je haast wel
moet geloven wat de AK vindt. De helft van het volk leeft in een bezet land
waarbij de weg islamisering is.

De Turkse Nederlanders, maar ook Turken in andere westerse landen, sympathiseren
met hun leider Erdogan, met hun partij de AK en met hun vaderland Turkije.
250.000 Turkse Nederlanders mochten stemmen en zij hebben niet alleen in het
stemhokje maar ook vannacht laten weten waar hun hart, hoofd en ziel liggen.

De vlaggen gaan de straat tegelijk op met de intolerantie van de aanhang. Het
gezwaai met te veel symbolen en daarbij schreeuwende mensen wekt afkeer op.
Zeker als je weet dat mensen – van andere komaf – uit ramen kijken en met angst
binnenblijven.

Het doet denken aan fascisten op straat. Intimiderend gedrag, niet om ‘’feest’’
te vieren maar enkel en alleen om te laten zien dat er minachting is voor het
land en de regels waar zij leven.

Tonen van de misplaatste macht, het vereren van de grote leider, het liefhebben
van de autoritaire structuur in het land waar zij echt van houden, het heimelijk
liefkozen van de dictatuur en onderdrukking, de leuzen van extreem-nationalisme
en de te voeren strijd tegen andersdenkenden.

Vannacht waren er mensen op straat die veelal op Nederland neerkijken, die leven
in een democratie maar een constitutionele dictatuur met alle bijbehorende
misstanden steunen. Dat de integratie mislukt is mag een publiek feit zijn, maar
dat de cultuur en identiteit van westerse landen aan het veranderen zijn kan nog
steeds beschouwd worden als sociale en politieke taboes.

De steun daar en de veranderingen hier. Natuurlijk vragen mensen dan om cijfers
want meten is weten, maar we weten ook dat studies gebruikt en misbruikt worden.
Maar wat vast staat is dat bij zowel Turkse als Marokkaanse moslims de
religiositeit toeneemt. Voor veel moslims, juist ook jongeren, is het geloof een
belangrijk deel van hun leven, er wordt vaker gebeden, vrouwen dragen meer
hoofddoeken en er is vaker een bezoek aan moskeeën. Natuurlijk zijn er
verschillen tussen Turken, Marokkanen en moslims uit andere landen. Echter dit
is de tendens. En deze religiositeit is verbonden aan nationalisme en ook
intolerantie.

Het Westen importeert misschien gewoonweg te veel problemen. Nationalisme,
religieus fanatisme en ook intolerantie ten opzichte van homo’s en vrouwen. Al
zijn er nog steeds meer Christenen in Nederland waarvan een aanzienlijk deel er
ook intolerante denkbeelden op nahouden. Toch is het zo, de migratie van de
Grote Drie geeft spanningen. Religieus-fanatisme, nationalisme en intolerantie,
de werkelijke duivelse vijanden van de verlichting.

Is het spreken over straat-fascisme in dit licht van de Grote Drie dan een
chargering of komt het in de buurt van een te constateren dystopische realiteit?

Achter de Hollandse ramen met gordijnen blijft het stil. Zit het in het bloed?
De koopmansgeest in combinatie met de calvinistische levensstijl.
Kan dit
leiden tot een nieuwe lafheid zoals in de vorige eeuw?

De afwezigheid van verzet tegen nationalisme van etnische groepen, de
links-progressieve omarming van niet-westerse culturen, het burgerlijk
bagatelliseren van intolerantie, de wil tot samenwerking met extreem
andersdenkenden in het polderlandschap, het afwezig zijn van media als het gaat
om optekenen van veranderingen in denken en handelen binnen de vrije
samenleving, althans waar het etnische groepen betreft, de politici die niet in
de buurt van radicaal rechts willen komen en bekende Nederlanders die zich in
alle bochten wringen om etnische groepen en andere religies te schaamteloos
omhelzen.

Er is grote kritiek op Nederlandse partijen, op Hollandse feesten en tradities,
op de christelijke religie, op identiteit-denken, op de PVV, op FvD, op
links-conservatieven, op rechts in het algemeen, en conservatisme nog meer, op
de SGP en er is boetedoening door steeds alleen maar naar slavernij en de VOC te
kijken in de rijke geschiedenis.

Maar wanneer het om religiositeit, nationalisme of ideologieën van Turken,
Marokkanen of andere etniciteiten in Nederland (en het Westen) gaat is er sprake
van een contra-tolerantie van de intolerantie.

De vlaggen van Moslim-Nationalisten die niets met Nederland hebben zwaaien op de
vrije Hollandse straten en pleinen terwijl de bange en laffe Nederlandse burgers
gewoon wachten tot het over waait of tot het zo erg wordt dat ontkomen in
vrijheid van denken onmogelijk is.

Het is niet zo zeer meten is weten, maar meten met twee morele maten.
Straat-fascisme is nooit verdwenen, het zijn alleen maar andere kleuren van
vlaggen
en het Westen kijkt en toont veelal de andere ‘’vrede voor onze
tijd zal het duren’’ wang.