#Analyse & Commentaar

Europa: Over grenzen, wensen en de vraag wat wijsheid is

Het is namelijk volstrekt onlogisch en het getuigt niet van realiteitszin om te stellen dat de binnengrenzen weer dicht zouden moeten. Zelfs Zwitserland, geen lid van de Europese Unie is wel lid van het Schengen-verdrag en dus kunnen wij vrij naar Zwitserland reizen en zelfs Liechtenstein rijden.

Het is ook niet realistisch dat door middel van grenscontroles aan de binnengrenzen, we alle ongewenste personen buiten kunnen houden. De Europese Unie weet ook wel dat het vervolgen van terroristen, andere criminelen en illegalen niet meer afhangt van scherpe grenscontroles. Zij hebben intussen allerlei afspraken gemaakt om via gezamenlijke Europese databases (Schengen Informatie Systeem, Visa Informatie Systeem) en via afspraken tussen veiligheidsdiensten en opsporingsdiensten als openbare ministeries en politie binnen de Europese Unie nauw samen te werken.

Hoe willen we dit gaan doen met enclaves zoals bijvoorbeeld het Oostenrijkse Kleinwalsertal. Een stuk Oostenrijk dat door bergen omgeven is alleen en bereikbaar is via Duitsland. Overigens was dit stukje Oostenrijk in Duitsland voor de harmonisatie van de bronbelasting op kapitaaleen “financiële safe haven” voor Duitsers en ander Europeanen die hun centjes uit het zicht van de fiscus
Maar het is niet alleen technologie. Europa dient een Europees strikt immigratie- en toelatingsbeleid te kennen voor vluchtelingen, zodat bijvoorbeeld Mevrouw Merkel, de Duitse Bondskanselier niet zonder consultatie en akkoord van de andere Europese lidstaten kan zeggen “Als er 1 miljoen vluchtelingen willen binnenkomen dan kunnen we dat wel aan”.
Ook met gesloten binnengrenzen leidt dat tot ontwrichting van de Europese samenleving.  Mensen die iets kwaads in de zin hebben presteren het toch wel om van land A naar land B te komen en zullen op die weg met grenscontroles wellicht nog meer ellende aanrichten.
We refereren ter illustratie maar even aan de tijd van de extreem-linkse Duitse terreurorganisatie RAF waarbij de Duitse RAF-terrorist  Knut Folkerts een Nederlandse politie-agent vermoordde. Ook hij wist Nederland, toen nog met bewaakte grenzen, binnen te komen. Maar het schietincident aan de grens in Kerkrade in 1978 waarbij twee Nederlandse douaniers werden vermoord door RAF-terroristen spreekt misschien nog wel het meeste tot de verbeelding voor hen dit zich dit feit weten te herinneren.
Maar ook de Noord-Ierse IRA wist in Nederland aanslagen te plegen met dodelijke afloop. In 1990 werden vier Australische toeristen onder vuur genomen in Roermond. De verdachten werden in het grensgebied gepakt maar door de rechtbank vrij gesproken.  In de nacht van 1 op 2 mei 1988  werd het redelijk vredige Roermond opgeschrikt door een aanslag. In het centrum van Roermond werd een auto met daarin drie in West-Duitsland gelegerde militairen van dichtbij beschoten.
Is het de bedoeling dat iedere verkeersboete geïnd wordt aan de landsgrenzen? om vervolgens  aan de grens iedereen met een openstaande verkeersboete te moeten gaan behandelen als een crimineel, even kort door de bocht gezegd, daarvan kan je je afvragen of dit wel proportioneel is. Zeker als boetes administratief worden opgelegd waarbij het beginsel van onschuld tot wettig en overtuigend bewezen, wordt gepasseerd.
Vrijheid van gaan en staan van mensen is een groot goed.
Dar geldt ook en met name voor beleidsmakers en politici.  Je zou toch enige intelligentie mogen verwachten om een  brug te vinden tussen enerzijds de massale immigratie en anderzijds de roep om de grenzen dicht te gooien.
Hier zien we dat de politiek, alle gezindten incluis, ver achterloopt op de technologische realiteit en de kunst van het profileren van opvallende personen en extraheren van individuen met een risico door de politie- en inlichtingendiensten.
Als we ons even beperken tot terrorisme, is het dichtgooien van grenzen en onze limiteren van onze vrijheden om te gaan en staan waar we willen, nou net niet een ding is waar terroristen op uit zijn?  Het frustreren van onze open Europese samenleving.
Is het niet tijd dat we gaan “omdenken”. Dat we buiten de lijntje en vaste kaders gaan denken?
Tot nu toe voorzien de verdragen die ten grondslag liggen aan het lidmaatschap van en het bestaan van de Europese Unie in het gegeven dat iedere lidstaat een autonome (onafhankelijke) rechtsorde heeft.
De waarborgen voor de rechtsorde en de bescherming van de rechtsstaat van iedere lidstaat zijn wel vastgelegd maar niet  de exacte invulling daarvan. Dat is aan de nationale politiek om daarover te beslissen.
Je zou je kunnen gaan afvragen om zaken als zware criminaliteit en terrorisme tegen te gaan, je niet beter kunt bouwen aan een  daadwerkelijk Europese (federaal) politiekorps dat uitsluitend tot doel heeft de veiligheid van de ingezetenen van de lidstaten te beschermen door middel van strafrechtelijke onderzoeken zonder de beperking van een jurisdictie, lees de grenzen van een lidstaat.
Met andere woorden denken over grenzen en denken over de rechtsstaat betekent dat je ook moet denken over de beperkingen die het tot gevolg heeft in de vervolging van lieden die zware misdrijven hebben gepleegd tegen de Europese bevolking.
Neem het voorbeeld van rondtrekkende bendes uit Roemenië. In eigen land zijn de criminelen meer dan gekend bij de nationale korpsen. Het is juist om zich aan de aandacht van de korpsen te onttrekken dat ze hun “criminaliteits-markt” vergroot hebben.
Het is dus helemaal niet zo’n gek idee om Roemeense politiemensen onder te brengen bij een Europees korps, om de bendes met hun collega’s uit andere lidstaten Europa wijd te kunnen volgen, in kaart te brengen en aan te houden op grond van een aanhoudingsbevel gegeven door een Europese rechter.
De vraag of Roemenië en Bulgarije destijds klaar waren om lid te worden van de Europese Unie, dat is een totaal andere vraag.
Ze zijn lid, en daar hebben we mee te dealen.
Europa: Over grenzen, wensen en de vraag wat wijsheid is

De Dagdenkers: Politiek Hooliganisme

Europa: Over grenzen, wensen en de vraag wat wijsheid is

De Dagdenkers: Een dag nadat onmetelijk verdriet

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *