Europadag: Sluit boze burgers niet uit, wees oprecht en zeg “Ik hou van u”

Vandaag is het Europadag. Vandaag is het in Rusland de dag waarop de overwinning op nazi-Duitsland wordt gevierd. Beide op 9 mei. Niet toevallig. Als je naar de kern kijkt dan is het einde van de Nazi-terreur de grondslag. Maar wat moeten we met deze Europadag?

Tegelijkertijd vindt er vandaag opnieuw een verschrikkelijke en mensonterende oorlog in Oekraïne plaats waar elke dag nodeloos mensen hun levens verliezen terwijl we altijd hadden gezegd “nooit meer oorlog”. Hoe wrang!

Nu is vrede een redelijk leeg begrip. Wat is vrede? De geschiedenis heeft ons geleerd dat de beste definitie die je aan vrede kunt geven niet meer is dan een vorm van tijdelijke of langdurige stabiliteit, waarbij de veldslagen en moordpartijen in de afgelopen 1000 jaar als parameter dienen.

Maar ik zie tegelijkertijd dat de stabiliteit ook intern dus qua nationale politiek onder druk staat. De criticasters van de aanpak coronacrisis en de boze boeren zijn militant in het geweer gekomen. Tegelijkertijd probeert de “woke-gemeenschap” de bevolking op straffe van sociale uitsluiting ons op te leggen welke woorden we moeten of mogen gebruiken. Dat is een verregaande en onacceptabel ingrijpen in de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van expressie. Ook de vermaarde geopolitiek analist Francis Fukuyama waarschuwt voor de gevaren van de “woke-gemeenschap”.  Persoonlijk beschouw ik de woke-gemeenschap als een gevaar voor de democratische rechtsstaat en ben van mening dat de woke-gemeenschap onder meer omwille van voornoemde redenen zich buiten de democratische rechtsorde heeft geplaatst.

Op een volstrekt ondemocratische en ongewettigde wijze wordt de vrije expressie aan banden gelegd. Natuurlijk mag de woke-gemeenschap ergens iets van vinden. De vrijheid van meningsuiting is heilig, maar politieke manipulatie, geschiedvervalsing en indoctrinatie zijn gewoon duivelse praktijken. Daar mag je nooit en te nimmer aan toegeven.

Als oprechte vrijdenker wens ik niks met extremisme van doen te hebben. Integendeel.  Ik probeer in redelijkheid na te denken over heikele thema’s in onze samenleving. Ik hou van onze vrije Europese Unie, maar niet van de koers die politiek gezien op onderdelen door de Europese Commissie is ingezet, vaak met volgend met een akkoord van een “slapend” Europees Parlement.

Inclusiviteit, weer zo’n leeg en vooral hypocriet woord

Het woord inclusiviteit is gewoonweg leeg, zo leeg als een leeg terras bij een horeca-gelegeneheid waar geen mensen zitten.

De propagandamachine heeft de mond vol over inclusiviteit. Maar boze burgers worden uitgesloten van de debatten en zelfs sociale uitsluiting is hen ten deel gevallen en valt hen ten deel. Er is niets, maar dan ook niets geleerd. Dat gegeven maakt mij verdrietig en woedend tegelijkertijd. Tellen deze mensen niet mee in Europa? Schrijven we ze maar af? Is dat democratie?

Dan heb ik nog iets op mijn hart. Ik ontvang dagelijks de persberichten van de buitenlandse dienst van de Europese Unie, de EEAS. Een dienst die ik echt een warm hart toedraag omdat diplomatie gewoon een kunstvorm is. Maar dat betekent niet dat alles wat er binnen de dienst gebeurt of niet gebeurt mijn goedkeuring kan dragen.

Op Europadag spreekt EU-buitenlandchef Josep Borrell in een video over vrede en onder de Europeanen. Maar hij is niet “inclusief”. Hij sluit de etnisch Indo-Europese bevolking van Iran feitelijk uit. Waar is een niet mis te verstaan diplomatiek antwoord had moeten volgen op het misdadig ophangen van een Zweeds-Iraanse opponent van het regime? Het bleef het “oorverdovend” stil. Waar is het protest tegen de schandalige hernieuwde opsluiting van Sepide Qliyan. Ze kwam vrij, bij haar vrijlating scandeerde ze leuzen tegen de Iraanse dictator Khamenei, werd opgepakt en vloog weer 2 jaar de cel in. Weer bleef het stil in Brussel.

Europa acht zichzelf de beschaving van de wereld, maar het oude Perzië, stond ooit qua beschaving ver voor op tal van Europese veenpaupers.

De Europese Unie

Een thema waar mensen iets van vinden, in welke vorm of met welke mening dan ook, is de Europese Unie. Over dit instituut gaan de wildste verhalen de ronde in positieve en negatieve zin. Maar wat zijn nu eigenlijk de feiten? In de komende weken verschijnen in dit medium diverse verhalen over de oorsprong die Europese Unie. Niet bedoeld als propaganda. Ik heb niks met propaganda.

Wat loopt goed en wat loopt er radicaal fout?  Dan volgt de vraag, als het fout loopt, waarom loopt het dan fout? Ook wij krijgen vaak de indruk en ik zeg nadrukkelijk “de indruk” dat politici en ambtenaren die werkzaam zijn binnen de Europese instellingen zich in een ivoren toren wanen, ver verwijderd van de burger.

Dan dient de vraag zich aan, of betrokken politici nog wel in de geest handelen van de oorsprong van de Europese Unie. De politici mogen nimmer vergeten dat zij ten dienste staan en in dienst zijn van de bevolking en niet omgekeerd.

Oh wat zou ik graag een talkshow willen maken, die iets weg heeft van het BBC-programma Hardtalk, maar dan scherper. Hardtalk heeft menig geïnterviewde trillende handen bezorgd. Maar ik vrees dat ik geen gasten krijg die zich willen laten interviewen.

Het speelde zich denkbeeldig af in Amsterdam

Naar personen die ik scherp bevraag of wens te bevragen heb ik de attitude van “Ik stel hier de vragen en u heeft maar naar waarheid te antwoorden”. Wilt u dat niet, dan refereer ik aan het karakter De Cock, met c-o-c-k-, gespeeld door wijlen Piet Römer in de zich in Amsterdam afspelende serie Baantjer. Niet zelden volgt er na het ondervragen van een mogelijke of getuige de afsluiting  “U kunt gaan”.

“U bent niet tot antwoorden verplicht in de strafrechtelijke context, maar in de journalistieke context kan het een ander verhaal worden”.

Toen ik dit ooit een zeker zichzelf te hoog wanend figuur op zijn plaatst zette, na hem op inhoud de mantel te hebben uitgeveegd, bleef deze staan als een lantaarnpaal met een te groot wortelkanaal welke in beton gegoten was, kon ik niks anders dan in de voetsporen treden van de chef van De Cock, het karakter “politie-commissaris Buitendam.

Even de hiërarchie volgens Peter en dus volgden er de woorden “Er uit!” richting de betrokken persoon” Ik wil graag feiten horen, geen onzin. Maar als je anderen vragen stelt , moet je ook vragen aan jezelf blijven stellen. Immers, een spiegel moet je niet louter iemand anders voorhouden, ook jezelf moet je die spiegel blijven voorhouden.

Symbolisch gejammer

Die brug sla je niet met het Europese Volkslied “Ode aan de Vreugde”. Welke vreugde? Oh qua arrangement is het een mooi muziekstuk, maar de wijze waarop het geponeerd wordt lijkt een beetje op het geacteerd en vermeend geluk in Noord-Korea. Als we dan toch mensen willen verenigen kunnen we beter het muziekstuk “Ik hou van u” van de Vlaamse rockband Noordkaap omarmen en voordragen. Luister het, en laat het gevoel over u komen:

(1) Ik Hou Van U – YouTube

De accordeon, de stem en het arrangement vormen niet anders dan het café waar iedereen komt, iedereen met iedereen praat en geniet van een pintje, iets sterkers of wat lichter. Geen gebral uit de ivoren toren, geen gemat, geen geknok, geen caféruzies maar gewoon gemoedelijk.

In een sfeer van gemoedelijkheid zijn tegenstellingen en schijnbare tegenstellingen makkelijker te overbruggen.  Maar door het gepalaver  op sociale media en elders lijkt iedereen andermans vijand te zijn geworden, en dat geldt voor vaak begrijpelijk losgeslagen burgers maar ook voor vermeend wereldvreemde klepkakende politici.

De stelling,  het absolute gelijk en de jaknikker

U, ik en iedereen, we nemen allemaal wel eens stellingen in. Maar wat is een stelling? Laten we kijken naar de militaire kant van de oorsprong van het woord. In deze zin van het woord, wordt er een bouwsel of structuur ingenomen dan wel gebouwd van waaruit de tegenstander zijn aanvallen getracht worden a te slaan dan wel offensief de tegenstander te bestoken. Kan zo’n stelling eenvoudigweg worden verplaatst? Nee, want in de strikte zin van het woord is het een “onroerend goed” of in juridische termen een “onroerende zaak”. 

Iets wat vast staat heeft dus een absoluut karakter totdat het gesloopt of vernietigd wordt. Sloop of vernietiging gaat altijd gepaard met de nodige kracht of waar van toepassing, geweld. Dus als wij een mening hebben , c.q. een stelling hebben innemen, die we als de absolute waarheid beschouwen en niet bereid zijn deze bij tijd en wijlen nog eens te herzien of aan een feitenonderzoek te onderwerpen dan staan we dus niet open voor eventueel voortschrijdend inzicht of eventuele gewijzigde omstandigheden.

De laatste term “gewijzigde omstandigheden” wordt niet voor niets gebruikt in de rechtspraktijk en de rechtspraak. Immers situaties zijn zelden “statisch” . Dus wellicht is het soms aan te bevelen dat we onze mening of ingenomen stelling nog eens spiegelen aan de feiten. Ik pretendeer nimmer het absolute gelijk aan mijn zijde te hebben. Ik zoek geen argumenten bij de feiten, ik zoek feiten om argumenten die op tafel gelegd worden te kunnen staven of te weerleggen.

Het absolutisme in een mening of ingenomen stelling kan heel gevaarlijk zijn en uw eigen belangen en de belangen van derden in hoge mate schaden. Dat geldt ook waar het de Europese Unie betreft inclusief de stellingen die door de diverse actoren binnen de EU , worden ingenomen die overigens niet altijd elkaars politieke vrienden zijn. 

Tegen alles al jaknikkend  ja zeggen wat er vanuit de Europese Commissie komt, zonder zelf na te denken is onverstandig en erg dom. Overal “nee op zeggen” omdat het “uit Brussel” komt is evenzeer onverstandig. Het gaat om de feiten.

Maar ook niet iedere kritiek op de werking van de Europese Unie is terecht. Ook niet iedere lofzang is terecht. Het draait om de feiten en niets anders dan de feiten. Punt!

Napraten kan iedere “aap“

Elkaar napraten kan bij wijze van spreken iedere aap. Ons op laten jutten door propaganda, van welke kant dan ook  kan ook een teken zijn van individuele zwakte of een gebrek aan wil of kunde. Het is natuurlijk ook lekker makkelijk als iemand voor u denkt.  Durf te denken, durf verder te denken. Durf vragen te stellen, en als de politiek ze niet wenst te beantwoorden, dan gaan wij voor u op zoek naar antwoorden. Het absolute gelijk bestaat niet. Vaak zijn absolute meningen ingegeven door absolute dogma’s zoals dat vermaledijde islamitisch regime in Iran inneemt en tegenstanders rustig en zonder enige gewetenswroeging vermoordt of opsluit. Wees dus geen ayatollah, maar denk op basis van argumenten. Niemand mag u een mening opdringen, daarvoor bent u mans en hopelijk vrij genoeg om zulks zelf te doen.

Het “groter plaatje” zien is niet een kwestie van afgaan alleen afgaan op memes. Op de redactie hebben we genoeg stof om in de komende tijd Europese politici het vuur aan de schenen te leggen, waarbij de kans op politieke brandwonden allesbehalve is uitgesloten. Want wat er vanuit de Europese instellingen gecommuniceerd wordt, staat vaak haaks op de realiteit.  In dat geval krijgen we een hele rare situatie die we beeldend moeten uitleggen.

Ik doe een poging: Reduceren tot sloop- en brandhout

De gebouwen waarin de “Brusselse actoren werken, zetelen en vergaderen” zijn niet de militaire stellingen die voor politieke sloop of politieke vernietiging in aanmerking komen. Nee, de ingenomen stellingen door politici , lijken spreekwoordelijk op een onroerend goed  (dus niet verplaatsbaar). Dit alles binnen het onroerend goed zijnde de gebouwen van de Europese Unie. Die stellingen en standpunten kunnen voor een verbale politieke sloop in aanmerking komen.

Reduceren tot sloophout, tot brandhout die we kunnen opstoken in onze politieke afvalverbrandingsinstallaties, die nieuwe energie geven om de eeuwige cyclus van onverstandig en louter politiek gemotiveerd gepalaver tot politieke as te reduceren.

Ik hou van u

Ik vraag u alleen één ding. Laat u niet door haat, boosheid en woede leiden. Dat werkt tunnelvisie in de hand, dan ziet u makkelijker dingen over het hoofd. Dat doen wij hier, ter redactie, ook niet. Als journalisten van Facts Found zijn we er voor u, zijn we onbezoldigd in dienst van u als burger omdat u als burger ons aan het hart ligt. Wij houden van u, ik hou van u. Platonisch, maar niet minder oprecht.

Persoonlijk

Ondanks alle kritiek die ik heb op het functioneren en de gevoerde politiek binnen de Europese politieke instellingen, ben en blijf ik mij Europeaan voelen. Als het ooit afgelopen met mij is, graag de vlag van het Europese continent op mijn kist. Dus de blauwe vlag met de gele sterren.

Dit stuk is niet zomaar tot stand gekomen. mijn gewaardeerde en geliefde collega Christel Dubos, de Nederlands-Iraanse hoogleraar rechtsencyclopedie Afshin Elian en de bewonderenswaardige Nederlands-Iraanse actrice en regisseur Maryam Tarami waren mijn inspiratoren om dit stuk te schrijven. Ik hou van u!