door Peter-Vincent Schuld
Frans Timmermans stelt zich kandidaat voor de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november a.s. namens de lijstverbinding van de PvdA en GroenLinks. Los van de vraag of je het met het gedachtegoed van de twee clubs eens bent, lijkt dit de opmaat voor een verdere polarisatie in Nederland.
De man wordt in Nederland door een substantieel deel van de bevolking veracht en ronduit gehaat. Een slecht begin als je het torentje in Den Haag wil of mag gaan betrekken.
Dit terwijl Nederland een grote nood heeft aan een nieuwe premier die verbindt en bruggen weet te slaan. We kennen Timmermans vooral van de kretologie en van wat door een substantieel deel van de bevolking wordt ervaren als klimaatgedram vanuit zijn positie als Europees commissaris voor het klimaat en vicepresident van de Europese Commissie.
De facto betekent dat Nederland zich, mocht de Frans Timmermans inderdaad premier worden, op kan maken voor een tijd van verder escalerende polarisatie en instabiliteit.
We schreven enige weken geleden reeds dat de positie van Timmermans binnen de Europese Commissie als klimaatman steeds meer in het gedrang kwam omdat het verzet tegen de verregaande en voor velen ontwrichtende plannen van Timmermans ook in het Brusselse niet meer als vanzelfsprekend gegeten werden. zie: Klimaatfundamentalist Frans Timmermans staat aan de rand van de politieke afgrond. Wie geeft hem het laatste zetje? – FACTS FOUND
Het was duidelijk dat Timmermans niet met het elan in Brussel had. Dat het kabinet Rutte viel is misschien net de synergie geweest voor Timmermans om uit het Brusselse weg te vluchten zonder gezichtsverlies.
Zijn plannen werden uitgekleed en Timmermans hield eerder opzettelijk een wetenschappelijk rapport van experts van de Europese Commissie achter dat zijn liturgie weersprak.
Timmermans is een aardige redenaar, maar inhoudelijk is het vaak gebakken lucht. Dat we Timmermans in Brussel weldra kwijt zijn kan voor velen een zegen zijn. We moeten zien wie er voor in de plaats komt.
Maar het schrikbeeld dat een mogelijke verdere polarisatie in de Nederlandse samenleving denkbaar is en zelfs aannemelijk lijkt ,is geen goede zaak. De boerenprotesten van de afgelopen tijd hebben aangetoond dat een deel van Nederland het absoluut niet meer pikt. Nederland is gebaat bij politieke rust en stabiliteit.
Frans Timmermans lijkt niet aan het profiel te voldoen om deze rust en stabiliteit te brengen. Timmermans vertegenwoordigt in politieke zin een vorm van milieu-extremisme die totaal ongewenst is.
Hoe de maatschappelijke onrust zich zal gaan ontwikkelen, nu Timmermans zich kandidaat gesteld heeft, zullen we moeten afwachten. Maar dat er sprake is van een diepe afkeer tegen de politiek van de man en de man zelf mag en kan niet ontkend worden.
Het is onbegrijpelijk dat Timmermans dit zelf niet door heeft. Kiezen de PvdA en GroenLinks echt een weg van escalatie en polarisatie? Hebben deze clubs dan geen enkele zelfreflectie? Heeft Timmermans zelf geen vorm van enige zelfreflectie? Het is niet de bedoeling dat polarisatie een vorm krijgt die uitmondt in geweld en bedreigingen of erger. Soms moet je dan even je knopen tellen en naast je ego gaan staan om te zien wat echt in het belang van het land is. Als je niet beter zou weten, zou je bijna spreken van uitlokking van polarisatie en escalatie.
Om u een indruk te geven hoe er op sociale media over Timmermans gedacht wordt, geven we via reacties op kritische verhalen die we reeds brachten over Timmermans weer hoe r over hem gedacht wordt .U kunt ze eventueel als schokkend ervaren, maar het zijn de feiten die we niet onder stoelen of banken mogen steken. De vraag ontstaat echt of de politieke families en individuele politici niet zelf het betonrot vormen in de fundamenten van de democratische rechtsstaat. We hebben het beperkt tot het aantal van 12 screenshots. Twaalf symboliseert het getal van de volledigheid, al hebben we niet naar volledigheid kunnen streven. Laten we hopen dat wijsheid het zal winnen en Nederland niet verder polariseert en dat politici bij zichzelf te rade gaan.
Duidelijk is dat Timmermans niet geliefd is en op veel weerstand stuit. De respondenten zijn overduidelijk in hun mening. Daar kun je niet blind voor blijven. Of blijven we weer steken in de arrogantie van de macht? U ziet de hoog opgelopen emoties waarmee de respondenten reageren en het is slechts een kleine selectie. Omwille van de privacy hebben we de identiteit van de respondenten afgeschermd.
