Fritz Kola wil nog steeds Europa veroveren: Over een mislukte Fritzkrieg en de smaak van lijkvocht en accuzuur

door Peter-Vincent Schuld

In deze nieuwe rubriek gaan we vlakaf en rauw onze mening zeggen over dienstverlening en producten in Europa

Twee Hamburgers, Lorenz Hampl en Mirco Wiegert verkopen sinds 2003 een brouwseltje dat voor cola moet doorgaan en heel de Europese Unie zou hebben moeten veroveren. Vandaag de dag werken er ongeveer 280 mensen aan de productie en distributie van dit goedje. Een van de grondleggers, Lorenz Hampl heeft de zaak sinds 2016 verlaten. De Fritzkrieg heeft Coca Cola nimmer kunnen verdrijven en is beperkt gebleven tot matige veroveringen van afzetmarkten binnen de EU en met name thuisland Duitsland, Nederland, België Polen en Oostenrijk.

Overal en nergens: De nimmer te voorspellen verblijfplaats van uw verslaggever. Plaats delict? het Noord-Duitse Travemünde. Na een dagje hard werken is het hoog tijd om wat te gaan eten. Immers uw verslaggever wordt nogal chagrijnig als hij niet gegeten heeft. Uw verslaggever is een levensgenieter.

Hij houdt van een eenvoudige keuken zonder liflafjes. Velen noemen uw redacteur een culinaire barbaar. Deze eretitel ontvangt hij met oprechte dank met de toevoeging “Als je het niet bevalt kun je van mijn part de boom in, zo en nu tijd voor een filet pur met frietjes” Wilt u er graag wat groentjes bij of een salade? Uw verslaggever gaat  er eens goed voor zitten kijkt de serveerster zeer vriendelijk maar doordringend aan om de vraag te beantwoorden met “Zie ik er uit als een konijn?” om te vervolgen met “Ter voorkoming van de verpesting van mijn eetlust verzoek ik u vriendelijk het groenvoer in de keuken te laten.”

“Had u graag een wijntje bij het eten gehad?”. Nou nee, doe mij maar een Coca Cola. Geen Pepsi, maar gewoon Coca Cola. Niet van de tap, maar uit een flesje of blikje. Simpeler kan ik het toch niet maken. Al toonde het hoofd van de serveerster geen tekenen van verwondingen of littekens, maar volgens mij moet er ter hoogte van de oren een 500-ponder uit de Tweede Wereldoorlog zijn ontploft. Waarom? Wat denkt u? Gevraagd hebbende om een Coca Cola wordt de in Noord-Duitsland wereldberoemde Fritz Kola voor mijn neus gezet. “Acht laten we het proberen”. ik ben in een goede bui. Ik neem een slokje en mijn wereld vergaat. Jemig wat een zure en smerige zooi. Wat is dit voor troep? Ik spuug het goedje letterlijk terug in mijn glas. Dit zuip ik niet. Ik schud wat briesend met mijn hoofd en laat overduidelijk merken dat het goedje eerder een cocktail is van accuzuur vermengd met rioolwater en lijkvocht.

Dit is grrvdrrrrr een aanslag op mijn leven, een moordpoging op mijn humeur en een sloop van mijn eetlust. Mijn verbijsterde reactie over hoe een bedrijf zulke enorme bocht kan vermarkten is de andere gasten niet onopgemerkt gebleven. Al goed dat er vanwege de corona een spatscherm zat tussen de tafels. Half kokhalzend roep ik de serveerster erbij. Dit is geen Coca Cola en het is niet te zuipen. Die maar iets als een sinas of zo, of een verse jus d´’ orange. Wel sinas, geen vers sinaasappelsap. Wat krijgt ik? Fritz-Limo Uit beleefdheid neem ik een slokje. Sneller dat het goedje mijn mond in ging vliegt het nog sneller zo weer mijn glas in. Heb ik miljaardendju om glas ochtendurine gevraagd? Wil je me dood hebben?

Water, ik wil alleen maar water, gewoon kraanwater.  Accuzuur, rioolwater, lijkvocht, ochtendurine. Ik zit hier in een restaurant en niet in een lab voor medische experimenten, stelletje idioten. Wees dan eerlijk en geef het de naam “Mengele Kola”. ik ken dat hele merk Fritz niet. Maar met mijn mobieltje vind ik al gauw een van de oorzaken. Het is een zogenaamd milieuvriendelijk en duurzaam product en snel leer ik dat het nogal goed doet bij mensen met een groene levensvisie. Als ik dit tevoren geweten had! Ik zit niet te wachten op milieuvriendelijke brouwseltjes.

Geen wonder dat ik  zowat moest kotsen. Na het eten vraag ik de rekening en wat denk je dat er op staat? 1 Fritz Kola en 1 Fritz Limo.  Moet ik nog voor mijn eigen vergiftiging betalen ook? Worden hier opcenten aangerekend vanwege het feit dat ik mijn eigen executie heb weten te voorkomen? Ik ben normaliter de hoffelijkheid zelve in restaurants, bezijden die keer, zo’n 30 jaar geleden,  dat ik een bedorven varkenshaasje met bord en al de open keuken van een Haagse restaurant in smeet. Een mens wordt wat rustiger. Ik vroeg om Coca Cola, niet om een flesje lijkvocht en ik vroeg er ook niet om om vergiftigd te worden, stelletje mafkezen.

Als u uw leven lief hebt, laat dan die smerige drek voor wat het is en vraag om een blikje waterstofperoxide.

Frisdrank van Fritz, ik vond het een levensgevaarlijke ervaring die niet voor herhaling vatbaar is. Ik dacht dat ook duurzame en milieuvriendelijke chemische en of biologische wapens verboden waren. Hebben we daar niet een handhavende instantie voor zoals het OPCW? Sterker, ik geloof dat we Europa opnieuw moeten beschermen tegen iets wat uit Duitsland afkomstig is. Maar dat is mijn mening, zoals dit hele verhaal hier. Ik ben niet de gemeenste persoon ter wereld dus ik eindig met een oproep aan mijzelf “Peter, vergeef het hen, ze weten niet wat ze doen.” Zo en nu een glaasje Novistjok.