door Peter-Vincent Schuld

Het was 25 september 2001. De Russische president Poetin sprak tot het Duitse
Parlement, de Bondsdag. Het is dan exact 14 dagen na de aanslagen van 9/11 die
Poetin benoemde als een gruweldaad. Hij refereert aan het islamitisch terrorisme
en dito fundamentalisme in Rusland. Maart 2021 Poetin is nog steeds president en
opperbevelhebber van een leger dat gruweldaden begaat. Het ontkennen van deze
gruweldaden staat in mijn ogen gelijk aan het ontkennen van andere
massaslachtingen. Hoe kan Poetin nu nog spreken over het Oekraïense broedervolk
als we raketaanvallen zien waarbij onder meer een materniteit en een theater vol
schuilende mensen worden getroffen.

Feit: Het was een indrukwekkende speech over een nieuwe tijd na de “Koude Oorlog
die over is” aldus Poetin tegenover de Bondsdag op die 25e september 2001. Hij
spreekt over oude Russisch-Duitse banden en 2 verschrikkelijke oorlogen op het
continent. Poetin spreekt over wederzijds vertrouwen. Poetin spreekt over
cultuur en literatuur.

Gisteren, woensdag 16 maart, droeg  het Internationaal Gerechtshof te Den Haag,
Rusland op om het geweld te staken, zich terug te trekken met inbegrip van de
regio’s Loehansk en Donetsk.  Rusland is overeenkomstig het internationaal recht
verplicht zich aan de uitspraak van het Gerechtshof te houden. Van de 15
rechters stemden alleen de Russische rechter en een Chinese rechter tegen.
Hiermee is een  oordeel bij meerderheid gevallen en dienen de Russische troepen
in te pakken en op te hoepelen en snel een beetje.

Het handelen van Poetin van vandaag is in volstrekte tegenspraak met zijn
indrukwekkende woorden van 25 september 2001. Of toch niet helemaal? Ook toen
sprak Poetin zich  reeds kritisch uit over de NAVO en vond de Verenigde Staten,
voor wie hij in die speech ook goede woorden over had toch een land dat politiek
een kloof in stand hield. Maar u en ik weten dat mening Amerikaans bedrijf de
Russische markt bestormde om er hun diensten en producten af te zetten. Ook in
Moskou was het McDonald’s en Coca Cola troef.

De VS zou in de ogen van Poetin de oprichting van een coördinatie-orgaan in de
weg staan dat de internationale strijd tegen het terrorisme zou moeten
aanpakken. Nu 21 jaar later terroriseren de Russisch troepen de Oekraïense
dorpen en steden en zou de Russische marine met landingsvaartuigen onderweg zijn
naar de wonderbaarlijk mooie havenstad en kustplaats Odessa. In de haven staat
een kunstwerk van een baby in de baarmoeder. Nieuw leven symboliserend. Er is
dood en verderf dat thans in Oekraïne de overhand heeft. Is er nog ergens liefde
en compassie?

Feit: Het Russisch leger moet verschrikkelijk veel verliezen incasseren,
we spreken niet over een paar honderd doden maar over vele duizenden dode
Russische militairen.

De Russische president Poetin zuivert zijn veiligheidsapparaat dus zijn kringen
van adviseurs en de inlichtingendiensten FSB en GRU omdat deze naar de  mening
van Poetin hem niet goed zouden hebben geadviseerd en geïnformeerd. In feite zou
dit kunnen betekenen dat ze Poetin foutieve informatie zouden hebben
voorgehouden. De geschiedenis herhaalt zich. Dit soort van taferelen zagen we in
de Tsarendynastie, maar ook gedurende het bestaan van Sovjet Unie. Is dit waar?
Zit hier opzet achter? Wat is er aan de hand? Het Kremlin is een ivoren toren
waar het risico hoog is dat er vooraf gefilterde informatie doorsijpelt. Zegt
Poetin nu “verdomme jullie analisten en  veiligheidsadviseurs hebben mij op het
verkeerde been gezet”, of probeert Poetin zijn eigen straatje schoon te vegen?.

Elk antwoord op deze vraag is een aanname en geen feit omdat we niet
weten welke ambtsberichten en welke rapporten met welke inhoud Poetin aangereikt
heeft gekregen van zijn inlichtingendiensten en zijn adviseurs. Ik schreef in
een eerder stuk, jaren terug, dat het allerminst zeker is of Poetin de volledige
controle heeft over zijn eigen veiligheidsapparaat bestaande uit
defensieonderdelen en inlichtingendiensten.

De simplistische benaderingen en dito definities die we zien op sociale media
zijn hemeltergend. Ze bevatten een mix van feiten vermengd met pure nonsens.
Iedereen denkt de regio te kennen. Niet dus! Dus nu even goed opletten
en niet naar de foto’s van uw kroost zitten staren, maar gewoon even bij de les
blijven. Een escalerende situatie of een oorlog zijn geen onbeweeglijke
gebeurtenissen. Gewijzigde situaties kunnen de plannen en de realiteit van een
uur terug, een uur later definitief doen veranderen. Nu gaat het erom dat we zo
snel mogelijk onschuldige burgers, mensen die niets hebben misdaan,  beschermen
tegen dood, verderf en wapengekletter. Het moet stoppen.

De Oekraïense president Zelensky, die toch wel een stevig applaus verdient, kan
wel teleurgesteld zijn dat het land geen lidmaatschap van de NAVO kan
verkrijgen, maar dat wist Zelensky vanaf het begin. Zelensky is een aardige man,
vol met humor, maar een perfect acteur. Rusland zinspeelde op een neutrale
status van de Oekraïne overeenkomstig Oostenrijk en Zweden. Rusland vergeet
hierbij dat beide landen lid zijn van de Europese Unie en dat op grond van
artikel 42 lid 7 van het Verdrag van Maastricht een daad van agressie tegen een
van de EU lidstaten als gevolg heeft dat alle andere lidstaten gehouden zijn tot
levering van bijstand.

Indirect erkent Poetin met zijn woorden over Oostenrijk en Zweden de
onaantastbare soevereiniteit van de Europese Unie, maar er worden andere woorden
gekozen. U zult echt moeten leren om achter de gecommuniceerde woorden te leren
lezen. Kakelen kunnen we allemaal, begrijpend lezen is niet voor iedereen
weggelegd in een politieke wereld waarin het gemiddelde intelligentieniveau
beneden alle peil is. Toch blijft de vraag wat de waarde is van de Russische
woorden als er morgen een andere situatie ontstaat.

Het statement vanuit Moskou inzake Zweden en Oostenrijk refereert tevens aan een
historische realiteit waarin Rusland en haar voorgangers Moskovië en Novgorod de
nodige oorlogen met de Zweden uitvochten vanaf de 12e eeuw. Russen en de Zweden
vochten om de controle over de Oostzee, de lucratieve handelsroute die ook
refereert aan de tijd van de Hanze die hoe u het ook went of keert een voorloper
was van de Europese Unie.

De nu zo vreedzame Zweden veroverden in de 12e eeuw Finland waardoor er
territoriale conflicten met Rusland ontstonden. In de 17e eeuw was de macht van
Zweden zodanig gegroeid dat het een Europese grootmacht van enorme betekenis was
geworden en het een groot deel van het gebied rond de Oostzee in handen had
gekregen. Het laatste conflict dateert van 1809 waarbij de Zweden de controle
over Finland verloren en het land moesten afstaan aan Rusland. Tussen Rusland en
Zweden is het nog steeds een kat en muisspel. Russische militaire vaartuigen en
vliegtuigen willen nog wel eens de Zweedse territoriale wateren en het Zweeds
luchtruim schenden. Rusland benadert en zal alles blijven benaderen vanuit een
historisch perspectief dat de mensen in het westen niet willen of kunnen
begrijpen. De neutraliteit van Oostenrijk werd benadrukt omwille van het feit
dat Rusland en Oostenrijk historisch gezien er vaak goede banden er op na hebben
gehouden. De facto zijn de woorden vanuit Moskou een fikse toegeving. Maar u
moet de Russische taal van de geschiedenis kennen om deze woorden te begrijpen.

Er is een wrange realiteit. Iedere dag verliezen mensen hun leven door
het militair theater van de dood. Tegelijkertijd wordt er door de partijen
onderhandeld, waarbij Oekraïne thans stelt dat de Russische eisen realistischer
worden, wat dat ook moge betekenen.

Eigenlijk sorteert Poetin voor op een naoorlogse situatie, zeg maar een situatie
waar in de Oekraïne de wapens gaan zwijgen. Maar dan mag er  door Rusland op
basis van de Russische realiteit van vandaag  niet te veel gezichtsverlies
worden opgelopen. Daarom is er de terechte vraag of Poetin nog wel hoort bij het
gezicht van het komende naoorlogse Rusland. Die vraag lijkt met nee te moeten
worden beantwoord. Immers Poetin is dermate geradicaliseerd, geïsoleerd en heeft
dermate veel schade toegebracht aan de economische belangen dat Poetin wellicht
afgeserveerd zal moeten worden door de interne Russische politiek. Dus zal deze
naoorlogse realiteit er een zijn die zeer wel mogelijk zonder Poetin zal
bestaan. Om de stabiliteit te bevorderen en nieuwe conflicten in de kiem te
smoren zullen we dus nu al moeten denken over onze relaties met Rusland na
afloop van dit conflict. Zaak is dat we Rusland en dus haar bevolking niet
verstoten. We hebben geen conflict met de Russische bevolking. Vergeet dus dat
we op enige termijn af zullen moeten van de import van Russisch gas. Zij die dat
zeggen hebben evengoed een IQ van een amoebe. Bovendien behoort Rusland gewoon
tot Europa, of u het nu leuk vindt of niet.

Ik refereer hierbij weer aan de speech die Poetin richtte tot de Duitse Bondsdag
in 2001. Poetin besprak het verleden en sprak duidelijk over het gezamenlijk
Europees Huis, waarmee hij doelde dat oost en west op het zelfde Europese
continent liggen en we dus een band met elkaar warm moeten houden. In regel gaat
dat door economische banden. Vergeet niet dat Schuman, Monet, De Gasperi en
Adenauer via de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, de voorloper van de
Europese Unie hebben gezorgd dat we in dit deel van Europa, ondanks alle
politieke twisten in een vorm van vrede leven. Na de val van het IJzeren Gordijn
had een gelijkaardig initiatief naar en met Rusland veel blijvende kou uit de
lucht gehaald en een situatie als die van vandaag voorkomen.

Voornamelijk politiek Amerikaans gestook en pure onkunde hebben hier roet in het
eten gegooid. Maar zat er ook niet een stukje eigen belang bij? Namelijk het
voorkomen van een Europese economische unie met Rusland, Oekraïne en Kazachstan.
Die kans is niet gering daar dit tot het feitelijk Amerikaans denken behoort.
Dat had anders gemoeten en had anders gekund en daar was de voormalige
Amerikaanse president Trump ook druk mee bezig. Trump ging uit van de kunst van
het zaken doen. Hard onderhandelen en dan tot een vergelijk komen. In
tegenstelling tot Biden heeft Trump wel historisch besef. U moet goed beseffen
dat het historisch besef van de doorsnee Amerikaan, gelijk staat aan een
smeltend softijsje in volle zon, ook wanneer deze zich begeeft in de
internationale politiek met uitzondering van Henry Kissinger, de voormalige
Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken in de jaren 70 van de vorige eeuw
(1973-1977). en de voormalige Amerikaanse president Ronald Reagan.  Dus nee, we
serveren Amerika als land en haar inwoners niet af, wel vele van haar politici.
Hoe komt dat? Omdat Amerika slechts een historie kent van enkele eeuwen met de
Amerikaanse burgeroorlog als kernpunt en de afschaffing van de apartheid in de
VS, die nog maar dateert van begin jaren 60 van de vorige eeuw. Dus de Verenigde
Staten van Amerika zijn niet meer zijn dan Europa 2.0 daar vrijwel alle blanke
Amerikanen Europese roots hebben middels verdrijving van de oorspronkelijke
bewoners. Ten tweede is het Amerikaans idee van “democratie naar westers model”
overal te moeten promoten een niet bijster slim idee omdat veel volkeren en
culturen gewoon niet zover zijn en hun achtergrond dit niet toelaat en als het
wel gebeurt er moord en doodslag ontstaat. Allemaal  goed bedoeld van Uncle Sam,
maar niet altijd even wijs.

In de Amerikaanse politiek hebben velen weinig kennis in huis over hoe men denkt,
doet en bidt in den vreemde. Toch mogen we dat de Amerikanen niet blijven
nadragen we moeten de Amerikanen wel in vriendschap blijven leren. Immers het
waren wel de Amerikanen die samen met de andere geallieerden ons ook gedurende
de Tweede Wereldoorlog van een gruwelijk regime hebben ontdaan. Veel Amerikanen
hebben hun leven gelaten voor onze vrijheid. Dus laten we niet ten prooi vallen
aan institutioneel anti-Amerikanisme. De America First politiek van Trump had
eigenlijk mede tot doel om de Amerikanen weer eens goed in te laten zien waar ze
vandaan komen en in de waanzinnige buitenlandse bemoeizucht grote schoonmaak te
houden.

Door van de Europese lidstaten van de NAVO te eisen dat 2% van het BBP 
gespendeerd zou worden aan defensie is een terechte eis van de Amerikanen omdat
de grootste deel van de kosten van de NAVO gedragen wordt door diezelfde
Amerikanen. Het zou de Europeanen ook gedwongen hebben om te kijken naar de
eigen stabiliteitspolitiek ter voorkoming van onnodige conflicten waarbij de
Amerikanen zouden moeten tussenkomen. West-Europa is dus politieke luiheid en
onwil te verwijten.

Europa had een eigen defensie-organisatie, genaamd de WEU (West-Europese Unie)
maar is opgehouden te bestaan na integratie binnen de Europese Raad zonder
daadwerkelijk een defensie-organisatie te zijn. Saillant detail is dat Javier
Solana na zijn ambtstermijn als secretaris-generaal bij de NAVO de overstap
maakte als de hoogste man binnen de Europese Raad in combinatie met de functie
van laatste secretaris-generaal van de WEU.

De toetreding van Oekraïne tot de Europese Unie is thans een ver van mijn bed
show. Ook de toetreding van Georgië dat een aanvraag tot lidmaatschap heeft
ingediend is geen verhaal van vandaag op morgen. Het is een zeer trage lift die
Oekraïne brengt tot een zekere mate van goed en gewaarborgd openbaar bestuur en
dito rechtstaat. Ook de Europese Unie is institutioneel aan hervorming toe.
Maar….  er is opnieuw iets veranderd.

Als een jankende bedelaar wendde Poetin zich tot China met de vraag om
economische en militaire hulp. Maar zijn de Chinezen zo happig om te helpen?
Nou, dat valt nog maar te bezien. Het is niet in het belang van China in het
algemeen en de economie van China in het bijzonder om in deze expliciet partij
te trekken voor Poetin die na  21 dagen oorlog nu al militair en politiek gezien
in zak en as zit. Rusland levert brandstof aan de hele wereld behalve aan haar
eigen troepen. Is het niet lachwekkend? “Hallo, hier Igor en Ivan…. kunt u de
Wegenwacht sturen?” We zijn zonder diesel gevallen, de rupswielen zijn er vanaf
geschoten en de chauffeur is zijn hoofd kwijt.”. Het Russisch leger presteert
karikaturaal slecht waarbij je de Oekraïense weerstand een beetje kunt
vergelijken met Asterix en Obelix die het opnemen tegen de Romeinen. De Chinezen
hebben intussen op een diplomatieke wijze verklaard geen partij te zijn in het
conflict. In normale mensentaal betekent dit: “Poetin, waarde vrind, je zoekt
het zelf maar uit”. Alle inspanningen die Poetin heeft geleverd om de laatste
tijd de relaties met de Chinezen te verstevigen lijken dus voor niets te zijn
geweest. Poetin was een goede schaker, absoluut, maar laten we niet vergeten dat
iemand ook helemaal duizelig kan worden van alle velden en schaakstukken op de
vele schaakborden waarop Poetin tegelijk speelde. Dan kan er schaakblindheid
ontstaan. En dat is wat er nu is gebeurd met desastreuze en mensonterende
gevolgen.

Het feit dat China 3 schepen vol met LNG (gas), die China van de Amerikanen
heeft gekocht door gaat leveren aan de Europa is
een dolksteek in de rug
van Poetin. Poetin voelt zich verraden door de Chinezen en er rest hem geen
andere keuze dan op termijn Rusland haar heil te laten zoeken in de Europese
realiteit van stabiliteit.

Zijn persoonlijk heil zal het waarschijnlijk niet dienen. Immers Poetin
is in de optiek van het grootste deel van de beschaafde wereld, persona non
grata geworden. Het is uiterst onwaarschijnlijk dat we Poetin zien terugkeren
bij internationale toppen van staats- en regeringsleiders.

De Russische president Poetin is niet zomaar wanhopig, hij is extreem wanhopig.
Ver verwijderd van de realiteit. Zijn overmoedigheid heeft een zeer manisch
karakter. Maar hoe meer we in de persoon van Poetin duiken en zijn handelen
observeren hoe meer kwetsbaarheden van de man naar boven komen.  Iemand die zo
ver weg is gezakt in zijn manisch handelen kan gekke dingen doen.

De  Oekraïense president Zelensky vernederde de Russische troepen en daarmee
Rusland nog eens extra door de Russen op te roepen zich over te geven en dat de
aan Russische zijde strijdende troepen, na overgave, menselijk, dus
overeenkomstig de Conventie van Genève zullen worden behandeld.  Deze uitspraak
van Zelensky zou enkele weken geleden hebben geleid tot verdere escalatie. Nu is
het gewoon een retorische oorlogshandeling.

De oorlog in Oekraïne loopt niet zoals Poetin het had verwacht. Veel weerstand in
Oekraïne en een complete chaos in zijn militaire apparaat en zijn
inlichtingendiensten FSB en GRU. Poetin zou zijn overgegaan tot zuiveringen
binnen zijn veiligheidsapparaten. Maar wat is de reden? Op basis van de serieuze
analyses die wij maakten met informatie die ons ter hand werd gesteld, bleek dat
Poetin toch geconfronteerd is geweest met adviezen die niet in zijn strategisch
voordeel zouden uitpakken. Was dit opzet? Of durfden de inlichtingenboys  Poetin
niet te confronteren met slecht nieuws en waren het allemaal angsthazen. Durfden
de betrokkenen mensen Poetin niet tegen te spreken? Welke krachten hebben zich
rond en in het Kremlin genesteld? Het lijkt er eveneens op dat Poetin zijn
topadviseurs hem voorafgaandelijk en thans cruciale informatie niet hebben
kunnen of willen aanreiken waaruit Poetin zou hebben kunnen afleiden dat hij op
de verkeerde weg is en internationaal beschouwd zou gaan worden als een
oorlogsmisdadiger. Van de absolute macht ben je in Rusland nooit zeker. Er zijn
altijd verschillende bloedgroepen die graag zelf de macht in handen willen
nemen.

Houden de Russische inlichtingendiensten en adviseurs Poetin opzettelijk voor de
gek om hem zodanig in een onmogelijke positie te brengen zodat de weg open ligt
voor machtsovername?  Maar anderhalve week terug bereikten ons
uit veiligheidskringen berichten dat er plannen waren om Poetin om het leven te
brengen door mensen binnen het Russische veiligheidsapparaat.  Wij konden niet
goed zicht krijgen op de juistheid van deze informatie en kozen ervoor om het
niet te publiceren. Ter bewaring van de integriteit heeft uw redacteur wel twee
collega´’s in kennis gesteld van de verkregen informatie. Ik maak er nu wel
melding van onder het grootst mogelijke voorbehoud dat gemaakt kan worden. We
weten gewoon niet of het waar is. Want het eerste slachtoffer bij een oorlog is
de waarheid. Maar de tekenen die nu bekend worden sluiten het scenario van een
voorgenomen putsch allerminst uit. Bovendien kwamen de berichten in die richting
uit een aantal onafhankelijke bronnen en in de afgelopen dagen bleek Poetin
inderdaad zuiveringen in zijn veiligheidsapparaat door te voeren.

Het aanzien van Poetin is in de wereld tot ver onder het nulpunt gezakt. In die
positie is het niet meer mogelijk om voor de Russische bevolking nog een
vertrouwensfiguur of een voorbeeld te zijn. Russen zijn niet gek.  Poetin beseft
denk ik maar al te goed dat hij met de invasie in Oekraïne een dodelijke fout
heeft gemaakt. Het beëindigen van zijn invasie betekent politieke zelfmoord, een
diplomatieke zware concessie betekent politieke zelfmoord, het doorzetten van
deze oorlog betekent politieke zelfmoord.

Maar als Poetin valt, valt ook direct het dictatoriale regime van Loekasjenko in
het aangrenzende Belarus. Over Poetin valt veel te vertellen. Geboren in Sint
Petersburg, afgestudeerd in Internationaal Handelsrecht, zijn familie getekend
door dood en verlies gedurende de Tweede Wereldoorlog. Poetin werd KGB-agent en
formeel vertaler Russisch Duits en werd neergezet in het Duitse Dresden. Maar
wat deed hij daar? Een van zijn taken onder het Sovjetregime was om het
toenmalige West-Duitsland te destabiliseren.

Hij was betrokken bij de ondersteuning en wapenleveringen aan de Duitse
extreemlinkse terreurbeweging Rote Armee Fraktion, die aanving als de Baader
Meinhof Gruppe. De KGB financierde ook rechts-extremistische bewegingen in
Duitsland. Alles was akkoord zolang het vrije Westelijke Duitsland maar
gedestabiliseerd werd.

Met deze wetenschap in het achterhoofd is er de vraag of de denazificatie in
Oekraïne zoals Poetin het noemt geen dubbel spel is. Met denazificatie wordt
door  Poetin de bestrijding van extreemrechtse en neonazistische groeperingen in
Oekraïne bedoeld met inbegrip van de zogenaamde Azov-brigade. Dus aan de ene
kant financieren om het bestaan ervan te doen laten bevestigen en te
bestendigen, met aan de andere kant het doel om Oekraïne te destabiliseren en in
voorkomend geval een voorwendsel te hebben om “in te grijpen”. Het zijn oude
trucs uit de dozen van inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Die wereld is niet
zo mooi en leuk.

Onze Poolse vrienden zitten in de rats. Ze kennen de Russische repressie en de
opdeling van hun land nog. De Polen vertrouwen de Russen voor geen meter. Zal
hier ooit verandering in komen? Het zal wel moeten als we ooit een echt
langdurige stabiliteit voor ogen hebben.

Let op, een val van Poetin zou ook wel eens een val van Rusland in haar huidige
vorm kunnen inhouden. Als Rusland deze oorlog genadeloos verliest dan zal
Rusland gedwongen kunnen worden om voorgoed afscheid te nemen van haar
kernwapens.  Beter een beschaafd Rusland dan een schurkenstaat. Vergeet niet,
Rusland ligt op het Europese continent. De burgers van Rusland, op enkelingen
na, verkeren veelal in onwetendheid over wat er zich in Oekraïne afspeelt.

Het hoeft zeker geen blaam te zijn voor de Russische bevolking. Het is te
betreuren dat zij moeten lijden vanwege de wandaden van hun leger en president.
Maar ook delen van de  Russische bevolking tonen dapperheid en staan op. Rusland
zal vroeg of laat opnieuw aansluiting moeten zoeken en vinden met de vrije
wereld. Al zal dit wel gepaard gaan met verlies van Russisch territorium zoals
Dagestan, Ingoesjetië en Tsjetsjenië. Vanwege het islamitisch karakter van deze
Russische republieken en het niet geciviliseerd en verlicht krijgen van de
religieuze krachten is het beter dat een vrij Rusland en een vrij Europa eerder
verlost zijn van deze republieken dan dat ze van het nieuwe Rusland in het
volgend deel van de 21ste eeuw deel blijven uitmaken.

Poetin heeft een beroep gedaan op Syrische militairen.  Echt geliefd zijn de
mannen niet. Ook niet bij de Russische troepen Iedereen die nadenkt weet dat de
Syrische strijders  een soort wegwerp-infanteristen zijn. Makkelijk vervangbaar
en niemand, noch aan West-Europese zijde, noch aan Russische zijde, noch aan
Oekraïense zijde die er om maalt als de lijkzakken gevuld worden met armen,
benen, en stukjes hoofd.  Klinkt hard en meedogenloos, maar het is de realiteit.

Een realiteit die zich moeilijk verhoudt tot onderstaande:

Heeft u er wel eens bij stilgestaan dat vrijwel alle mensen die in de afgelopen
weken om het leven zijn gekomen ten gevolge van de invasie van Rusland in
Oekraïne elkaar een gelukkig nieuwjaar hebben gewenst of zijn gewenst? Dat ze
hoopten op een mooi en sprankelend jaar? Het enige dat deze regio van Europa nog
sprankelt is het water dat her en der ontspringt en haar weg kiest naar de
rivieren zoals de Dnjepr die zo mooi langs de Oekraïense hoofdstad Kiev stroomt.
Nu, 2,5 maand later is er voor deze mensen en hun naasten niks meer over van een
gelukkig nieuwjaar. Wat rest is dood, verderf, angst en verdriet. En voor wat?

Laten we er geen misverstand over bestaan. De Russische president Poetin is
verantwoordelijk en aansprakelijk  voor deze golf van geweld. De geschiedenis
gaat hem dat niet in dank afnemen. Maar zien we Poetin ooit voor de rechter
verschijnen wegens oorlogsmisdaden c.q. misdaden tegen de menselijkheid? Dat is
nog maar zeer de vraag. Van oudsher wordt de macht in Rusland gekenmerkt door
intriges waarbij menig Tsaar om de tuin werd geleid en zelfs om het leven werd
gebracht. Geen enkele “grap” is het Rusland van weleer en van nu vreemd. De
Franse president Macron noch de Duitse bondskanselier Scholz hebben iets
losgelaten over de mentale toestand van Poetin waarin hij verkeerde toen hij het
face-to-face gesprek met de Europese leiders in het Kremlin aanging. De
ontwikkelingen in zijn handelen lijken erg dicht in de buurt te komen van een
eerdere analyse die bij ons verscheen over de mentale en mogelijke bipolaire
gesteldheid van Poetin.

Maar Russen zijn trots, daar is op zich niets mis mee. Kiezen tussen wijsheid en
ego. In alle gevallen wacht Poetin een “nekschot”. Of het zal een politiek
nekschot zijn of het zal een daadwerkelijk nekschot zijn dan wel een
gelijkaardige actie die Poetin uit het leven en dus zijn macht haalt.  Als
invloedrijke krachten binnen het Russisch staatsapparaat er genoeg van hebben en
met hem willen gaan afrekenen gebeurt dat ook. Gelet op de psychische
gesteldheid van Poetin is er nog een andere weg. Dat is de weg dat hij zichzelf
van het leven berooft. Er is voor Poetin in de mentale staat waarin hij nu
verkeert, niets meer vernederend dan overgebracht te worden naar de het huis van
bewaring in de Scheveningse strafgevangenis om voor het ICC te verschijnen of
door eigen middens verstoten te worden.

Een
Tsarendrama
is zich aan het
voltrekken, alleen gaan er in dit drama mogelijk nog ontelbare levens van
onschuldige burgers mee voordat Tsaar Vladimir zelf zijn laatste adem uitblaast.
En dat is meer dan te betreuren.