door Sharon Bouterse
Op de een of andere manier ben ik vandaag niet mijn poëtische zelf.
Dat maant me om het volgende maar gewoon te zeggen zoals het in me op is gekomen.
Allereerst stel ik graag voorop dat ik tracht all-inclusive, pro mannen en pro vrouwen, pro alle kleuren en culturen te denken en handelen..
Als ik schrijf, streef ik ernaar om ‘gedachtegoed’ aan elkaar te weven zodat schijnbare tegenpolen elkaar toch weten te vinden en zich te ver~één~igen.
Maar vandaag is het Internationale vrouwendag!
Gisterenavond dacht ik na over internationale vrouwendag, maar nog veel meer over welke positie heeft de vrouw zo heden ten dage, zowel in Nederland als daarbuiten? Het volgende drong tot me door:
Als mannen maandelijks uit hun geslachtsdelen zouden bloeden, vanaf hun jonge tienerjaren en als dit fenomeen zich vervolgens maand na maand en jaar in en jaar uit zou voortzetten, tot pak ‘m beet hun vijfenvijftigste levensjaar. Dan zou nergens op aarde de samenleving en maatschappij zodanig vorm gegeven zijn dat mannen zouden moeten gaan werken en presteren zoals zij normaliter zouden doen.
Als mannen in die tijd van de maand rugklachten, buikpijn of hoofdpijn zouden hebben of opener, gevoeliger en ontvankelijker zouden zijn, zouden ze alle dagen thuis zijn!
Als ze een tamponvormige katoenen prop in hun geslachtsdelen moesten doen of ze met een katoenen lap (met of zonder vleugels) in hun onderbroek moesten lopen om het bloed op te vangen, betwijfel ik ten zeerste of ze überhaupt het huis zouden verlaten.
Het doet me afvragen:
“Waarom worden er zo vaak flauwe en kleinerende grappen gemaakt over vrouwen en hun emoties? Hoe komt het dat er zo weinig inlevingsvermogen en begrip is? Hoe komt het dat bepaalde uitspraken algemeen geaccepteerd ‘gemeengoed zijn zoals het kleinerende ‘is het weer die tijd van de maand?
Als mannen baby’s in hun lichaam zouden creëren en dragen negen maanden lang, een wonder waartoe een vrouwelijk lichaam in staat is. Dan zou de samenleving niet van hen verwachten dat ze hun werk doen vanaf het begin van de zwangerschap tot slechts twee of drie weken voor de bevalling. In het Engels zegt de term “a woman in labour” het letterlijk al, “een vrouw aan het werk”. En gewoon werken doen we eigenlijk van negen tot vijf maar een zwangere vrouw werkt 9 maanden lang onafgebroken, dag en nacht zonder een moment pauze tot het wonder van een kind vervolmaakt is.
Evenmin zou de maatschappij zodanig opgebouwd zijn dat van hen verwacht zou worden dat ze al na drie korte armoedige maanden op hun werkplek terugkeren, de baby behoeftige baby achterlatend-joost mag weten waar …???!
Het kost een vrouwen lichaam minstens negen maanden om hormonaal stabiel te worden na de geboorte. Veel vrouwen geven borstvoeding. Enig idee hoeveel kracht en levensenergie daarvoor wordt gebruikt? Een jong mens voorzien in alle behoefte zodat het zich ten volste kan ontwikkelen … En zij tegelijkertijd alle normale dagelijkse dingen moet doen dat een huishouden met zich meebrengt en dit alles zonder een goede nachtrust. Dag in dag uit voor onbepaalde tijd en de samenleving verwacht dat vrouwen tegelijkertijd voor geld gaan werken … wauw ….
Ik óverpeins deze zaken niet te vaak, want de onnatuurlijke waanzin doet me duizelen.
Vrouwen wordt verteld zich netjes te kleden, niet ‘s nachts over straat te lopen of door het park of ’s avonds laat te parkeren en parkeergarages te mijden, ze moeten op hun drankjes letten, zodat ze niet gedrogeerd worden … alleen maar om niet geschonden en verkracht te worden. Waarom kunnen onze dochters, zussen, moeders niet veilig over straat lopen ?!
Ik heb geen antwoorden nodig … maar misschien zouden we onszelf kritische vragen moeten stellen…
Vrouwen zijn niet hetzelfde als mannen, maar ze zijn wel gelijkwaardig.
Toch worden ze niet gelijk behandeld en voor veel banen worden ze ook niet gelijk betaald. Dit niet in andere, zogenaamde onontwikkelde landen, maar ook hier in Nederland.
Wereldwijd worden vrouwen onderdrukt en geschonden, ze zijn één van de slechtst behandelde soorten die op aarde rondlopen.
Ik ken geen enkele vrouw die op een bepaald moment in haar leven niet seksueel is lastiggevallen of onfatsoenlijk is behandeld, niet één!
Was het niet Desmond Tutu die zei dat het beschavingsniveau van een land kan worden afgemeten aan de manier waarop ze met vrouwen omgaan?
Het ligt in de aard van vrouwen om leven te geven, te baren, het zij, kinderen, of andere creaties zijn…
We zijn allemaal voortgekomen uit een vrouw, geen uitzonderingen daargelaten.
Vrouwen eren is het leven eren
Het leven eren is de liefde eren
Liefhebben is leven
Laten we alle dagen alle vrouwen eren, want we lopen zij aan zij, door dit leven, op deze ene aarde, moeder aarde die ons allemaal zonder uitzondering draagt ❣️
