Vanaf de luchthaven in het Oezbeekse Tashkent worden voor Europa de Afghaanse raadsels bekend: “Harde feiten zien het daglicht weer”

door Peter-Vincent Schuld

Terwijl de Amerikaanse president Biden de evacuatie-operaties in Afghanistan een groot succes noemt, is hij al dan niet omwille van de hem  toegeschreven dementie vergeten hoeveel slachtoffers, waaronder Amerikaanse militairen, er zijn omgekomen in de laatste week. De terugtrekking is onder genoemde omstandigheden niet meer en niets minder dan een Amerikaanse capitulatie voor de Taliban en het islamitisch terrorisme. 

Met de feitelijke achterlating van de nodige mensen met Europese paspoorten met daarbovenop een Amerikaanse president, die van een verlenging van een evacuatie-periode niet wenste te weten,  wordt Europa met de volgende zaken geconfronteerd:

1. De VS werden op 9/11 aangevallen met de meest verschrikkelijke terreurdaden met als dieptepunt de in de torens van het WTC vliegende vliegtuigen

2. Het beschaafde deel van de wereld sprak er zijn afschuw over uit

3. de Europese Unie betuigde betrokkenheid en diepe  rouw op het Schumanplein tussen het gebouw van de Europese Raad en de Europese Commissie in.

4. De NAVO-lidstaten schoten te hulp op grond van art. 5 NAVO-verdrag, houdende een aanval op 1 bondgenoot is een aanval op alle bondgenoten.

5. De VS onder president Biden bepaalde het moment, waarop de afronding van de terugtrekking plus de evacuatie afgerond dienden te zijn.

6. Hiermee werden de landen die de VS te hulp schoten, geschoffeerd

7. Met de religieuze, lees islamitische criminelen die destijds Afghanistan in de greep hielden, worden we nu verplicht om te gaan praten om mensen daar alsnog weg te krijgen.

8. Normaal gezien wordt er niet met terroristen onderhandeld, maar wordt er met scherp op geschoten

9. Derhalve heeft het westen haar eigen waarden verkwanseld, verkracht en verkocht

Komend weekend is er de informele bijeenkomst van de EU-ministers van Buitenlandse Zaken gepland in Slovenië. De zogeheten halfjaarlijks Gymnich-meeting.

In de aanloop naar deze bijeenkomst vliegt Nederlandse minister Kaag van Buitenlandse Zaken naar Pakistan, Turkije en Qatar, waar de Taliban een kantoor houdt. Ze gaat met Pakistan praten, het land dat ooit nucleaire geheimen stal bij Urenco in Almelo om maar een eigen kernwapen te kunnen ontwikkelen.

Pakistan, het land dat de Taliban steunde en nog steunt en het land dat onderdak verschafte aan ´s-werelds meest gezochte terrorist Osama Bin Laden. De megaterrorist werd die in het gezelschap van zeer onislamitische porno en peepshow aangetroffen, vervolgens werd afgeschoten en ergens in zee werd gedumpt. 

Kaag vliegt naar Qatar, waar de Taliban een kantoor heeft. Het land dat middels moderne slavernij (bij de bouw van stadions etc.) het WK voetbal organiseert en terroristen faciliteert. Een bouw, die tot nu toe 6000 doden heeft geëist.

Oh ja, dan vliegt madam Kaag als een publicitair kaasmeisje genaamd Frau Antje nog even naar Turkije om met die schurkenclub rond Erdogan te gaan praten. Erdogan denkt zijn kans schoon te zien en Europa te kunnen gaan afpersen rond het tegenhouden van vluchtelingen, zoals het al jaren doet.

Terloops nog even meedelen dat de Turken via de televisie in november 2019 trots gewag maakten van een  gigantische donatie van ongekende hoeveelheden legermaterieel aan het christelijke land Georgië . De beelden van de massieve materieeloverdracht maken indruk. Wat probeert Turkije in Georgië te bereiken? Dit alles in de Russische achtertuinen. Georgië, het land waar evacuatievluchten vanuit Kaboel zijn geland, en waar een  permanent detachement van de EU-grensbewakingsdienst Frontex al sinds jaar en dag mee helpt de uitgaande vluchten te controleren op mensen die in Europa niet worden toegelaten moest deze dagen meehelpen om de checks uit te voeren, voordat de geëvacueerden uit Afghanistan op onder meer opgevorderde burgerluchtvaarttoestellen naar Europa werden gebracht.

Turkije probeert met man en macht invloed  te krijgen in Centraal-Azië  en niet omdat de huidige Turkse regering zo humanitair van aard is en een dito hart heeft.

Afspraken met de Taliban maken? Je hebt meer winkansen in een  casino. Want er is geen “eengemaakte” Taliban. Deze club bestaat uit diverse groeperingen die onderling elkaar ook rauw en halal lusten. Gaan we een drugsdeal sluiten zodat de Taliban ongestoord verder kan gaan met de papaverteelt en het product heroïne kan exporteren naar Europa? Ik geloof dat de coke-kunsten van Pablo Escobar en  El Chapo op een hardere aanpak konden rekenen.

Misschien is Europa alleen achter de schermen intelligent door Europese ingezetenen en helpers via andere wegen, dus over land, uit Afghanistan te smokkelen, via onder andere Oezbekistan, Iran, Tadzjikistan en Turkmenistan.

Misschien wordt er stiekem gesproken door echt intelligente mensen met Oezbekistan en wat er over is van de Noordelijke Alliantie in Afghanistan of met de NRF. NRF? Ja NRF, de National Resistance Force, de huidige primaire verzetsgroep in Afghanistan die, hoe ironisch, dezelfde naam draagt als de NRF, de NATO Response Force. De snelle interventiemacht van de NAVO die kan reageren op terroristische dreigingen, met nadruk….kan.

Want liggen alle diplomatieke en militaire sleutels wel in die betrokken landen die Kaag aandoet?  Het antwoord is vlakaf NEEN!. Geweten is dat thans de prioriteiten liggen bij  het weghalen van mensen die in Afghanistan zijn achtergebleven. Dat de gestaakte luchtbruggen weer in wat voor vorm dan ook hervat kunnen worden. Frankrijk en de Britten hebben hier gedachtes over. Maar dan? Hoe moet de wereld omgaan met de schurkenstaat Afghanistan? Biden zegt vandaag met de terugtrekking een nieuwe oorlog te hebben willen voorkomen. Is dat wel zo!? Laten we de terroristen van de Taliban de internationale rechtsorde zo ontwrichten?

Hoe je het ook went of keert, de Taliban zijn godsdienstwaanzinnige schurken. De terroristen van IS-K (Islamitische Staat Khorashan) zijn schurken in de overtreffende trap.  Zien we Kaag in Qatar of elders met een boerka in gesprek gaan met de Taliban? Gaat ze de basale waardigheid van de vrouw weer uitverkopen zoals zij dat eerder in Iran deed?  Aan de andere kant, er moeten mensen in veiligheid gebracht worden.

Even een optelsommetje voor de mensen die wat trager van begrip zijn:  Als mensen in veiligheid gebracht moeten worden, betekent dat er mensen in een onveilige en levensbedreigende situatie zitten. Wie is er verantwoordelijk voor deze situatie met levensgevaar? Wie heeft de potentie tot moordzucht en deze ook al aan de dag gelegd? Inderdaad, de Taliban. Dus gaat Kaag met schurken onderhandelen. Gaan we bij ons praten met de georganiseerde misdaad of ze alsjeblieft willen stoppen met het vermoorden en beroven van jan en alleman?  Natuurlijk praten we hier over een onvergelijkbare situatie. Maar we capituleren hier wel voor de georganiseerde fundamentalistisch islamitische misdaad tegen de menselijkheid.

Of zijn er in vijandelijk Afghaans gebied commando´s van diverse landen of van PMC´s (Private Military Company) heimelijk actief om mensen in veiligheid te brengen? Immers de hoofdstad Kaboel is oostelijk gelegen en mensen die zich in andere delen van Afghanistan bevinden (vooral westelijker en noordelijker) moeten ook het land kunnen verlaten. Het kost wat om de commando´s van deze PMC´s in te zetten, maar dan heb je ook wat.

Vooral Russische paramilitaire bedrijven zijn geschikt voor dit soort klussen.  Ze vegen in dit soort situaties de Conventie van Genève aan hun achterste, en terecht , en hun “operatives” hebben voornamelijk gediend bij de Russische speciale elite-eenheden. Bovendien als het nodig is, kijken ze niet op een Tali-bunny meer of minder. Ze zijn in staat om met en in de gebieden van de noordelijke buren Oezbekistan, Turkmenistan en Tadzjikistan hun “wegen te bewandelen”.

De noorderburen van Afghanistan houden maar al te goed oog op wat hun zuiderburen in Afghanistan aan het uitvreten zijn en zeker Oezbekistan. Dus gaan we naar deze noorderbuur. In gedachten landen we vandaag op de luchthaven van Tashkent, hoofdstad van het uiterst bijzondere Oezbekistan, wat ooit een voormalige Sovjetrepubliek was.  Die sfeer neem je in zekere zin nog waar als je voet zet op de tarmac van dit prachtige land waar uw redacteur nog veel te weinig van gezien heeft

De luchthaven van Tashkent, Oezbekistan. Snelle tussenstops, het onderhouden van relaties, vluchtige ontmoetingen en discreet informatie uitwisselen. Het kenmerkt de relatie van uw redacteur met Oezbekistan. Geldt trouwens ook voor andere landen in Centraal-Azië.

Heb ik iets te verbergen voor de Oezbeekse autoriteiten? Nee en zeker niet, zoals andere media dat graag doen, als napratende papegaaien, de regeringen van betrokken landen de mantel uit te vegen met verhalen over een gebrek aan democratie en vermeende onoorbare belangenverstrengeling tussen machthebbers en economische actoren en dito projecten.

In feite zette de laatste president van de Sovjet Socialistische Republiek Oezbekistan en tevens de eerste president van Oezbekistan, Islom Karimov  in zekere mate de antireligieuze politiek voort die gold onder het Sovjet-communisme en wat feitelijk veel moord en doodslag voorkwam.

De Russische burgeroorlog van 1918 tot 1922 duurde het langste in Centraal-Azië. Waarom? De Basmastji´s wilden in die hoek een Islamitisch Kalifaat stichten! Komt u bekend voor, niet waar?

Dat is ze uiteindelijk niet gelukt.  Ja, wat er in buurland Afghanistan plaatsvond en plaatsvindt vormt dus niets nieuws onder de zon.  De inmiddels (en helaas) overleden Oezbeekse president Karimov was geen achterlijke. De militante islam en haar aanhangers werden en worden “onderdrukt” zoals mensen dit menen te moeten omschrijven, die niets van de regio kennen.

De facto werd en wordt religieuze misdadigheid in de tang gehouden op een niet vriendelijke maar noodzakelijke manier. Of denken de westerse gutmenschen dat ze de mores kennen van een gebied waar ze wellicht nog nooit een voet gezet hebben? Oh ja, en ga vooral de Oezbeken niet proberen lessen in democratie te geven zoals het westen gewend is. Als je bloedvergieten wil, moet je vooral een democratie naar westers model opleggen.  Want waar in de westerse politiek en media tegen geageerd wordt, is in bijvoorbeeld Oezbekistan de enige manier om de stabiliteit en dus de rust en vrede te bewaren. Een realiteit waar het westen maar moeite mee heeft en zeker de NAVO.

Met veel tamtam werd door de NAVO met Oezbekistan ooit, niet lang na het ineenstorten van de Sovjet Unie een akkoord bereikt, dat inhield dat het deel uitmaakte van het Partnership for Peace-netwerk. De NAVO  kon gebruik maken van diverse Oezbeekse infrastructuren.  De Amerikanen vonden in Oezbekistan een bondgenoot in de strijd tegen het terrorisme, konden er met de NAVO samen na 2001 een militaire basis openen, maar de Oezbeken gooiden deze in 2005 op slot. Waarom? Omdat de VS meenden zich te moeten bemoeien met de mensenrechtensituatie in het land. De Oezbeekse staat heeft zelf haar handen vol aan opstandige islamitische  en terroristische milities die over de grens o.a. in het Afghaanse Kunduz de Taliban een handje hielpen. Het is allemaal wat meer beknopt uitgelegd dan het in feite is, maar dit is voor de meeste lezers al ingewikkeld.

We horen weinig over de Duitsers in relatie tot Afghanistan. Misschien is dat ook maar goed. Het geeft onze oosterburen de kans om achter de schermen hun bestaande en met moeite aangelegde spreekwoordelijke infrastructuren te gebruiken en waar nodig uit te rollen. Deze spreekwoordelijke infrastructuren leiden via o.a. Oezbekistan en Turkmenistan. De Duitse buitenlandse inlichtingendienst, de Bundesnachrichtendienst , is volop in deze landen actief om zowel de politieke, militaire als economische ontwikkelingen te monitoren en niet zonder reden.

Het is van groot belang de noorderburen van Afghanistan te leren kennen om de regio te begrijpen. Het westen is vaak wat huiverig omdat Rusland op diverse manieren de nodige invloed heeft.  Een van de weinige landen binnen de Europese Unie, die het wel aandurft om in de sfeer van vertrouwelijkheid “zaken voor elkaar te krijgen” is en blijft zoals genoemd Duitsland. Een staaltje realpolitik (realistische politiek) zoals onze Duitse vrienden dat noemen en die ver staat van idealistische “wenspolitiek”. Het houdt rekening met de realiteit zoals deze is en vandaar uit wordt er gestuurd.

Wenspolitiek is absoluut geblaat in de ruimte, daar de meeste Centraal-Aziatische landen helemaal niet gebaat zijn met een democratie naar westers model. Les 1 qua stabiliteit voor deze landen is om een element uit de communistische tijd onverkort aan te houden. Namelijk geen ruimte geven aan religieuze, lees islamitische, expansie en waar nodig keihard onderdrukken of elimineren.

Je hoeft de Oezbeekse overheid geen lessen te leren, sterker, Europa zou beter bij Oezbekistan in de leer gaan.

Volledig aan het oog van de meeste westerse media onttrokken, was de regering van Oezbekistan op 1 juli gastheer van de “EU High  Level Political and Security Dialogue” welke werd gehouden in Tashkent. Het is ondenkbaar dat het “dossier Afghanistan” niet is besproken. Met trots kondigde het Oezbeekse ministerie van Buitenlandse Zaken de conferentie aan. Met trots wierp het Oezbeekse ministerie van Buitenlandse Zaken een tweet de wereld in waar in verteld werd over de gehouden conferentie waaraan diverse Centraal-Aziatische landen deelnamen. Met trotse ignorantie speelde de westerse media het tot op de dag van vandaag klaar om er niets over te melden. De formule 1 races zijn klaarblijkelijke belangrijker. Een “veiligheidsdialoog houden” met landen die om Afghanistan heen liggen en niet weten dat er onheil op komst is? Probeer dat de kat wijs te maken.

Wil je in Afghanistan en de rest van Centraal-Azië wat  bereiken  zul je nooit en te nimmer om de Oezbeken heen kunnen of er om heen willen gaan. De facto is de Oezbeekse regering met de ogen  naar het zuiden gericht, de leidende staat die realistische politiek bedrijft en heel wat betrouwbaarder is dan NAVO-bondgenoot Turkije. Oezbekistan is zich razendsnel aan het ontwikkelen als een van de voornaamste gedifferentieerde energieproducenten in de regio.

Zakelijk partner in deze ontwikkelingen is het Duitse bedrijf Siemens dat al sinds decennia op de voor- en achtergrond in landen als Oezbekistan en Turkmenistan een cruciale rol speelt. Investeringen renderen alleen bij stabiliteit en dus zo min mogelijk gewapende conflicten en terrorisme.

Westerse idealisten die niets van de realiteiten kennen in Centraal-Azië beledigen landen als Oezbekistan aan de lopende band als deze landen geen millimeter ruimte geven aan islamitische terroristen. Een land als Oezbekistan telt 88% soennitische moslims, ga dus niet vertellen dat Oezbekistan moslims vervolgt.  Lieden, die aanhoudend Oezbekistan en haar strak geleide overheid op haar strenge beleid ter voorkoming van onlusten en terrorisme veroordelen , begrijpen niets, maar dan ook niets van het land en van de regio. Door het in beperkte handen houden van de politieke en economische macht, worden extremisten de kansen ontnomen om de zaak op stelten te zetten en dood en verderf te zaaien.

Gelet op de altijd aanwezige spanningen, de geschiedenis kennende, is het volstrekt begrijpelijk  dat Oezbekistan alles doet om theocratische, lees islamitisch fundamentalistische destabiliserende en terroriserende groepen onder de duim te houden. Ze hebben geen andere keuze. Centraal-Azië is op geen enkel vlak te vergelijken met Europa en we moeten dus ook niet proberen onze democratie als een missionaris daar te gaan brengen. Stop hiermee. Kappen nou!  In die landen worden zaken en beleid op een manier geregeld, die niet zouden passen in Europa.

Daar tegenover staat wel een verregaande mate van stabiliteit. Die stabiliteit wordt mede gegenereerd door economische verwevenheid tussen de machthebbers en de zakelijke belangen. Bij ons wordt dat soms corruptie genoemd, in Centraal-Azië heet is zulks het voorkomen van destabilisatie en gewapende conflicten.

Oezbekistan, rijk aan aardgas,  is terecht gekomen in de eredivisie van energie. In het zuidelijk grensgebied legt men de laatste hand aan een fabriek die aardgas omzet in kerosine en andere brandstoffen. Maar dan stuit uw redacteur op een tegenstrijdigheid in de klaarblijkelijke wil van Oezbekistan en Pakistan om in het “nieuwe Afghanistan dat terug naar de middeleeuwen is geschopt” stabiliteit tot stand te brengen.