Peter-Vincent Schuld

Whatever you may think of U.S. President Donald Trump, his decision to move the U.S. embassy to Jerusalem shows great courage. Only the Czech government had the guts to follow Trump’s decision and openly recognize Jerusalem as Israel’s capital.

Trump’s decision is a principled choice. I think that those who argue that this controversial decision is only intended for their own conservative Christian constituency are sometimes making a serious miscalculation. His choice is, in my opinion, an appropriate response to Islamic violent reveille. Even before he took office, Trump showed that he was done with violence from Islamic circles. I think the president of the United States has rightly made a point in this: No excuse can be made that justifies the jihadist pure murderousness towards (Jewish) civilians.

European countries reacted negatively to the Czech Republic. Recognizing Jerusalem would jeopardize the peace process with the Palestinians.

Europe is completely ignoring a number of historical realities that do not reflect the most beautiful side of history.

The desire and will of the Palestinians has no basis whatsoever, in fact it is, in my view, a continuation of pure anti-Semitism that can be illustrated by facts.

The Palestinians are predominantly Muslim. Islam is the youngest world religion and dominates or tries to dominate wherever it comes into contact with other cultures or peoples and not infrequently, often with violence. The 4000-year-old Jewish entity, tormented by diaspora and pogroms over the centuries, has to contend with Islam, an ideology that is only 1400 years young and organizes a society, divided into movements that are also at each other’s throats.

The worst thing is that this religion–society-organizing ideology imprisons its own adherents. Women, men, children who, just like you and me, also have the potential to make something of life. They are limited by something that is instilled in them from an early age. A religion that, in its original form, holds back social progress. This leads to social failure. The most convenient thing to do is to blame others for it. Christians used to have a hand in that too. Who became objects of hatred and envy? That’s right, the Jews.
In the centuries behind us, this has led to persecution and genocides, with the horrors of the Second World War as the final low point.

Because the followers and sympathizers of Islam can be quite “explosive”, all countries try to bend over backwards to deal with this religion and society organizing entity with kid gloves. After all, making a firm point and acting on it always leads to bloodshed. Instead of trying to persuade 1.3 billion people worldwide who believe this ideology and religion in any way to change their minds, we take a soft approach under the guise of “freedom of religion”.

But this approach doesn’t take the deep-seated anti-Semitism out of people’s minds.

Since the inception of Islam, this religion in all its forms has had an “invasive” character in every society in which it appears.

Waar er door de eeuwen onder de dreiging van het kromzwaard bekeerd werd, werden volkeren, eenmaal bekeerd, progressie, vrijheid en levensgeluk onthouden. Wie beelden terugkijkt van Afghanistan en Iran in de eind jaren zestig, vroege jaren 70 van de vorige eeuw, ziet een samenleving waarin de vrijheid van het individu naar rato veel groter en de samenleving veel moderner was. Inderdaad, types die deze vooruitgang terug wilden draaien verdwenen de strafkelders in en daar werd niet lichtzinnig mee omgesprongen. Nadat Khomeini Iran in handen kreeg en de Taliban Afghanistan gingen de landen rap terug naar de middeleeuwen. En het disfunctioneren van een de “nieuwe, lees middeleeuwse, samenleving, tja daar kregen het westen en de Joden weer de schuld van.

Het is opvallend dat als u de nieuwsbeelden terugkijkt van tegen het westen agerende moslims tijdens heftige demonstraties altijd de Amerikaanse en de Israëlische vlag verbrand wordt. Zonder dat Israël en vaak ook de VS inhoudelijk ook maar iets met de problematiek waartegen gedemonstreerd wordt, te maken hebben.

Terwijl de ogen nu gericht zijn op het niet bestaande “probleem” van Jeruzalem, immers Medina en Mekka zijn voor moslims de echte en relevante heilige plaatsen speelt er zich een heel ander scenario af dat de meeste politici niet begrijpen of willen zien.

De strijd de soennieten en de sjiieten. Deze zien we terug in Irak, na de val van Saddam Hussein, Syrië en de oorlogshandelingen in Jemen waar er eigenlijk een oorlog uitgevochten wordt tussen Iran en Saoedi-Arabië. De moord afgelopen week op voormalig president Saleh van Jemen lijkt volgens insiders op het conto geschreven te kunnen worden van Iran. Een nieuw element in het aanhoudend geweld in de islamitische wereld en aandacht van de rest van de wereld wordt opeens afgeleid door de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël door de VS. Ook mijn collega’s in de pers valt hier het een en ander te verwijten.

In Jemen kun je als journalist gewoon niet werken. In Israël wel. Dus draaien de camera’s bij die zogenaamde zielige terroristen van Hamas die zijn geneutraliseerd nadat zij burgerdoelen in Israël hadden bestookt. Wordt de onvrede onder de Palestijnen uitgebreid in beeld gebracht. Tja, zie maar eens de echte oorlog in Jemen op beeld vast te leggen. Dus trappen we met zijn allen weer in het Palestijnse sprookje.

Europa? Europa heeft geen antwoord op de perikelen in Jemen. Europa is verdeeld. Europa stelt op het gebied van buitenlands beleid internationaal niets voor. de EU is geen mogendheid. Bij gebreke aan geopolitieke importantie beginnen de Europese instellingen en haar lidstaten maar wat te raaskallen over de de positie van Jeruzalem en het zogenaamde “Palestijns” probleem. Europa is op het moment vooral goed in praten over zaken die er geopolitiek niet toe doen. Het handigste is dan om weer Israël te viseren.

Deze landen hebben misschien niet zozeer een inhoudelijk probleem met het erkennen van Jeruzalem als hoofdstad, maar hebben angst voor de gevolgen te veroorzaken door boze inwoners en inwijkelingen met een islamitische achtergrond. Angst voor rellen en terreurdaden. Ik dacht dat wij onze samenlevingen niet lieten buigen voor angst en dreiging? Ik dacht…… want dat de Europese samenlevingen dat doen, daar ben ik me al meer dan 30 jaar sterk van bewust.

Terroristen kunnen opereren onder de vlag van de PLO, onder de vlag van Hamas, onder de vlag van de Algerijnse GIA, onder de vlag van de Taliban, onder de vlag van Al Qaeda, onder de vlag van Islamitische Staat, het is en blijft islamitische terrorisme dat als doel heeft zoveel mogelijk onschuldige burgers het leven te ontnemen, dan wel deze ernstig te verwonden en diepe angst te zaaien. De namen en de ogenschijnlijke doelstellingen van deze terroristische organisatie lijken verschillend, maar zijn het niet. Dat sommige groepen en stromingen onderling elkaar de tent uitvechten betekent niet dat ze de haat tegen de Joden en het vrije westen dan wel elke andere niet (voldoende) islamitische samenleving niet zouden delen.

Het was op donderdag, de dag na Trump zijn mededeling, al zover in Amsterdam, waar een man van “Palestijnse” lees Arabische origine met een titel tot tijdelijk verblijf in Nederland, al Allahu Akbar roepende, een Joods restaurant in Amsterdam aanviel, de ruiten insloeg en de Israëlische vlag naar buiten smeet alvorens politieagenten hem aarzelend aanhielden. Terecht dat de bekende Joods-Nederlandse sportjournalist Frits Barend deze aanslag vergeleek met de Kristallnacht. Ik treed hem hierin bij. Is dit een daad van terrorisme ? In mijn ogen wel. Immers een restaurantje dat gewoon gerund wordt door burgers wordt aangevallen omdat het Joodse karakter heeft.

Hier raken we de kern van het verhaal. Een groot deel van de wereld en zeker Europa heeft angst voor gewelddadige oprispingen en aanslagen op hun grondgebied en heeft in feite dus al gecapituleerd voor het gegeven dat er o.a. moslims zijn die zo haatdragend zijn dat zijn geen eigendom of leven van om het even welk Joods individu veilig is. Dit kennen we nog uit de tijd van Hitler en zijn misdadige trawanten.

We hebben dus de facto geen donder, maar dan ook geen ene donder geleerd van de moord op zes miljoen Joodse mensen.

De haat jegens de Joodse medemens is in veel, niet in alle, maar nogmaals wel in veel islamitische middens op zijn minst even erg dan ten tijde van Hitlers nationaal socialisme. U zult schrikken in hoeveel huishoudens u in “Palestijnse” middens de Arabische vertaling van Mein Kampf zult vinden. Opgroeien met de boodschap van haat leidt leidt tot haat.

Als we eerlijk zijn, echt eerlijk zijn, dan heeft die haat niets te maken met de Palestijnse kwestie. De Palestijnse kwestie is niet meer en niet minder en een vals excuus om tegen de Joodse bevolking (gewelddadig) te ageren. De Palestijnse kwestie is alleen al op zichzelf een gecreëerde drogreden.
Antisemitisme heeft altijd als een rode draad door de geschiedenis gelopen.

Palestijnen, of beter gezegd Arabieren, maakten het leven van de Joodse bevolking al zuur, in wat thans Israël is, nog ver voordat er nog maar sprake was van de stichting van de staat Israël in 1948. De Joods-Oostenrijkse activist en journalist Theodor Herzl voerde aan het einde van de 19e eeuw een Joodse beweging aan in Europa waar toen voor de zoveelste keer het het geweld tegen Joden en het antisemitisme al welig tierde. Herzl vond volstrekt terecht dat er eindelijk een gebied moest komen waar de Joodse bevolking letterlijk en figuurlijk “weer thuis” zou kunnen komen en veilig zou kunnen wonen.

Het Israël van nu was destijds nog een door de islamitische Ottomanen veroverd gebied dat vervolgens deel uit maakte van het Ottomaanse Rijk.
Aan het einde van de Eerste wereldoorlog en bij het instorten van het Ottomaanse rijk viel het gebied wat we thans kennen als Israël en Jordanië, voorheen Transjordanië genoemd, onder het het Brits mandaat. Dus de Britten verwierven de taak om die gebieden te besturen.

Al in de de twintiger jaren van de vorige eeuw, zowat parallel lopend aan de opkomst van Hitler werden er al terreuraanslagen door “Palestijnen” lees aldaar verblijvende Arabieren gepleegd op Joodse bewoners van het toenmalige Britse mandaatgebied.

Want is er wel een Palestijnse bevolking?
Neen, er is geen etnische gemene deler die een Palestijn Palestijns maakt. Sterker, het was niemand minder dan de Palestijnse leider Zuheir Mohsen die in 1977 nog duidelijk stelde “Het Palestijnse volk bestaat niet”. De definitie van een Palestijn is niet meer en niet minder dan een Arabische bewoner wiens familie gewoond heeft in het gebied dat ooit viel onder het Brits mandaat. Het overgrote merendeel van deze Arabieren zijn islamitisch en van oorsprong vormen zijn nomaden.

Palestijnen zijn dus, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Koerden, geen volk, geen zelfstandige etniciteit. Waar de internationale gemeenschap op volstrekt foutieve gronden de Koerden hun samengesteld thuisland ontzegt, dweept men met de Palestijnse kwestie om vooral maar geen onrust tot stand te brengen in de olierijke Arabische en islamitische wereld. Er komt een dag in de te schrijven geschiedenis waarop men ongenadig hard zal oordelen over deze dubbele moraal.

Laten we even teruggaan naar de innige verhouding tussen de Nazi’s en de Palestijnen. Wat zeg ik nu? Is er een directe relatie tussen de Palestijnse aspiraties en Nazi-Duitsland? Ja die is er, een keiharde onweerlegbare realiteit. Een niet te ontkennen feit!

We gaan het eens hebben over mijnheer Al-Husseini. In 1920 was deze man als vooraanstaand Arabisch leider in wat nu Israël is betrokken bij een nietsontziende moordpartij op Joodse winkels en woonwijken die werden aangevallen waarbij 8 Joodse inwoners van Jeruzalem vermoord werden en 216 joodse menen gewond raakten. Aanleiding was het gegeven dat de Britten de wensen van de zionistische beweging van Herzl steunden om tot de oprichting van een Joodse staat te komen. Het was 4 april rond de klok van half elf in de ochtend. Het islamitische Nabi Musa feest werd gevierd, waarbij veel moslims uit andere gebieden naar Al-Quds trokken. Het ontaarde in een slachtpartij in Jeruzalem. Er was nog geen sprake een Israëlische staatsstructuur, alleen voornemens. Dat was al genoeg om tot moord en doodslag te komen. Al-Husseini werd veroordeeld wegens verantwoordelijkheid voor de Nabi-Musa pogrom. Ondanks deze veroordeling werd Al-Husseini door de Britten in 1921 benoemd tot groot-moefti van Jeruzalem.

Het zou niet de laatste moordpartij zijn op Joodse bewoners. Al-Husseini maakte het in 1928 de joden als moeilijk om de klaagmuur te bezoeken. De Britten namen maatregelen. Uiteindelijk resulteerden de spanningen op 23 en 24 augustus 1929 het in een nieuwe slachtpartij in Hebron waar de Arabisch “Palestijnse” moslims 67 Joodse inwoners vermoordden en 50 Joodse inwoners gewond raakten. Het was een nieuwe trieste episode in de eeuwen durende moordpartijen op Joden. Van 1936 tot en met 1939 voerde Al-Husseini de Arabische opstand aan die financieel ondersteund werd door Nazi-Duitsland. Al-Husseini vluchtte vervolgens naar Nazi-Duitsland waar hij steun zocht en kreeg bij zijn wensen tot de onafhankelijkheid van een Palestijnse lees Arabische natie en steun verwierf bij het tegengaan van een Nationaal Tehuis voor Joden in het gebied dat toen “Palestina” werd genoemd. Al-Husseini gaf leiding aan de oprichting van moslim-eenheden van de extreem wrede Waffen SS bestaande uit onder meer Bosnische moslims.

Nooit is Al-Husseini voor zijn nazi-collaboratie vervolgd. Al-Husseini gaf in 1948 weer opnieuw leiding aan de Moslimbroederschap en instigeerde daarmee de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948. Laten zij die Israël valselijk beschuldigen van misdaden tegen de menselijkheid eens even een kijkje nemen in de feitelijke geschiedenis en op basis van feiten nog eens laten zeggen wie daadwerkelijk misdaden tegen de menselijkheid voorstaan en begaan.

“Palestijnse aspiraties” zijn niets meer en niets minder dan een voortzetting van Hitlers denkbeelden.

Wat doet Europa? Gewoon meegaan in deze “entlösung 2.0”.

Het heeft tot begin jaren negentig geduurd voordat de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO “de vernietiging van de staat Israël” uit het handvest schrapte van haar organisatie. De PLO, werd in en om hun toenmalig hoofdkwartier in Tunis getraind en geholpen door Nazi-Duitse oorlogsmisdadigers.
Maar denk niet met het schrappen van de vernietiging van de staat Israël uit het handvest van de “Palestijnen” het uit de hoofden en harten van de “Palestijnen” is verdwenen.

Mensen, stop nou met het trappen in de Palestijnse leugen. Stop met het verdedigen van hun wandaden en begin eens dingen vanuit het juiste perspectief te zien op basis van feiten.

Waar de Duitsers van heden beschaafde mensen zijn, die zich over het algemeen diep schamen voor de misdaden die hun voorouders begingen is er bij de Palestijnen geen greintje spijt en schaamte te vinden voor de terreurdaden in de jaren 60, 70 en 80 van de vorige eeuw waarbij de PLO onder .leiding van Yasser Arafat het ene bloedbad na het andere bloedbad aanrichtte onder Joodse en Israëlische burgers overal ter wereld. Nee, het geheugen en de parate kennis van de gemiddelde mens is helaas beneden elk redelijk niveau.

Nu staan er overal waar islamitische terroristen aanslagen hebben gepleegd binnen de kortste keren kaarsjes te branden om de slachtoffers te herdenken. Was dat ook massaal zo toen Joodse doelen werden geteisterd door terreur!

Via de voordeur ontzeggen we Israël haar recht op veiligheid. Via de achterdeur zijn we als de kippen bij om hoogstaande kennis en techniek te verwerven om het terrorisme alhier tegen te gaan. Waarom is Israël zo sterk in het bestrijden van terreur? Omdat er Palestijnen zijn met klapperpistooltjes? Nee, omdat de Joodse bevolking al voor de oprichting van de Joodse staat Israël in 1948 alles, maar dan ook alles uit de kast heeft moeten halen en heeft moeten bedenken om haar bevolking te beschermen tegen Palestijnse en Arabische moordzucht.

Enfin, even concreet; Een volk dat geen volk is, eist zelfbestuur en eist een eigen staat. Bij gebreke aan inwilliging van die eisen gaan de “Palestijnen” + aanhang maar willekeurige onschuldige burgers om het leven brengen! Vervolgens eist een aanzienlijk deel van de wereldgemeenschap dat Israël, deze eisen inwilligt. Eisen die geen enkele historische of legitieme grond kennen Kan ik het nog krommer maken? Er zijn genoeg regio’s in de buurt van Israël aanwezig die qua ruimte plaats bieden aan de zich zelf Palestijnen noemde Arabieren en er is al een thuisland voor de zich Palestijnen noemende Arabieren en dat land heet Jordanië.

Israël is een modern land. De enige daadwerkelijk democratie in de regio. Wat nog belangrijker is, het is de enig ordentelijk functionerende rechtsstaat
in het Midden-Oosten. Een land waarin de vrijheid van de burgers, alle burgers, net zo gewaarborgd zijn als bij ons in Europa. Een land waar corruptie, ongeacht op welk niveau daadwerkelijk leidt tot vervolging, veroordeling en opsluiting. Een land met een onafhankelijke rechtspraak. Een land waarbij je net zoals bij ons het hartgrondig met elkaar oneens mag zijn zonder dat je de kans loopt om in een donkere cel te belanden. Een land dat zichzelf kan beschermen maar ook acuut een helpende hand biedt aan andere landen die getroffen worden door rampen. Israël is loyaler aan de wereldgemeenschap, dan dat de wereldgemeenschap loyaal is aan Israël.

Ja, en wat dan met dat vermaledijde Palestijns probleem? Ik verzeker u, in de Palestijnse gebieden, noch in de door Fatah bestuurde Westelijke Jordaanoever, noch in het door Hamas gerunde Gaza (met nadruk is het woord besturen hier weggelaten) is er geen onafhankelijke rechtspraak, is er geen rechtsstaat. Op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza hangt het respectievelijk besturen en runnen van nepotisme en willekeur aan elkaar.

Het moge duidelijk zijn dat de “Palestijnen” zelf intellectueel te onvermogend zijn om een goed geordende en rechtvaardige samenleving op te bouwen in de bestuurlijke zin van het woord, laat staan in de bouwkundige zin van het woord. Immers de door hun over het algemeen beleden godsdienst laat al sinds eeuwen geen ruimte voor daadwerkelijke intellectuele ontwikkeling. De beginselen van Montesqiueu over hoe een bestuur van een land er zou moeten uitzien, zijn in geen velden of wegen te bekennen. Immers het vlakke alles omvattend Godsbeeld die in alle opzichten de plaats inneemt van het verwerven van kennis en kunde en geen vragen tot zelfontwikkeling toestaat creëert geen onafhankelijk denkende en zelf ontwikkelende mensen. Het zijn de uitzonderingen die op eigen kracht de vaart in de vooruitgang zetten. In de conservatieve islamitische wereld is het, in zijn algemeen gesproken, geen noodzaak om wereldse kundigheid te verwerven daar het paradijs pas na het overlijden te bereiken valt.

Het is louter omwille van die reden dat in het islamitische aardse leven men eerder geneigd is tot het verwerven, lees kopen van moderniteiten om in eigen gelederen en modernismen af te wijzen. Daaraan toegevoegd: Wie zelf niet in staat middels kennis en kunde, progressie en een bepaalde mate van welvaart te bereiken zal altijd de schuld geven aan een ander om zijn eigen onvermogen te beredeneren ook al staan de feiten daar haaks op.

Omdat kennis en kunde en het verwerven daarvan op allerlei mogelijk denkbare terreinen een hoofdbestanddeel vormt in het Joodse leven, hebben Joodse gemeenschappen door de eeuwen heen tegen de verdrukking en aanhoudende vervolging in kunnen overleven. Het ontwikkelen van het intellect werd en wordt in Joodse kringen eerder aangemoedigd dan ontraden. Met als gevolg dat in de samenleving een aanzienlijk deel van de Joodse wereldgemeenschap zich actief is gaan bezighouden met het ontwikkelen van denken en doen plus door hard te werken. Door het intellect tot het uiterste te pushen zijn Joodse mensen op talloze terreinen zijn gaan uitblinken. Omdat het jodendom geen zieltjes winnende en veroverende religie is, zijn de demografische cijfers altijd beperkt gebleven. Immers in het jodendom c.q. de Joodse gemeenschap gaat het om individuele kwaliteit en niet om de demografische kwantiteit.

Daarom is Israël in tegenstelling tot Arabische landen met inbegrip van de “Palestijnse” gebieden primair een kenniseconomie. Van landbouw irrigatie tot IT-technologie, van geneeskunde tot hoogtechnologische veiligheidsvraagstukken.

Maar helaas zoals vaak: Wie beter presteert dan een ander kan afgunst verwachten en zal hoon en haat ten deel vallen.

Waar komt deze haat dan vandaan? We hadden het er al eerder in dit stuk over. Het antwoord is zeer eenvoudig maar niet graag gehoord. Het antwoord luidt; “collectieve jaloezie omwille van het eigen disfunctioneren”. Wat volgt er op afgunst als we dit vanuit de criminologie en de psychologie gaan beredeneren? Haat, een niets ontziende haat. In deze een collectieve haat. Deze haat viel de wereldwijde Joodse gemeenschap ten deel en deze valt haar vandaag de dag nog ten deel.

Zij die deze haat prediken, met zich meedragen dan wel uitdragen zijn de SS’ers van vandaag, de leden van de Hamas-milities zijn de kampbeulen van nu, zij die hen (politiek) steunen zijn de zwarthemden, de bruinhemden en de collaborateurs van het heden.

Hun haat is het gelijkaardig, hun moordzucht identiek!

Je kunt door allerlei diplomatieke trucjes de waarheid en de feiten wel bedekken, maar soms is het nodig om de knuppel in het hoenderhok te gooien om te weten hoe mensen daadwerkelijk denken en doen. Dan kan de publieke opinie zelf bepalen of zij laf de leugen laat regeren of daadwerkelijk reageert op iets waarvan we op zijn minst zeggen dat we het nooit meer zouden toelaten.

Dit stuk is niet nadrukkelijk niet bedoeld om in een “wij versus zij denken” te vervallen. Ik wens iedereen die haat, afgunst en moord- en roofzucht zich daadwerkelijk nooit eigen gemaakt heeft, oprecht alle voorspoed in zijn of haar leven toe. Ontwikkel, ontplooi en pluk de vruchten van dit prachtig maar veel te kort leven op deze schitterende planeet. Wees goed voor mens en dier. Geniet van de liefde en laat u niet vangen door dogma’s die uw leven en uw ontwikkeling beperken.

Terugkerend naar waar we begonnen, Jeruzalem, stad van goud, gebouwd op een duizenden jaren oude cultuur van intellectuele ontwikkeling, onderlinge saamhorigheid en barmhartigheid. Het zijn grondbeginselen in de Joodse als wel de joodse identiteiten (eerst heb je een volk, dan heb je een religie).

Zolang we de Palestijnse leugens niet ontrafelen en niks begrijpen van de islamitische wereld, blijft de humanitaire waarheid toegedekt. Shalom!